ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ «درمان كوتاه راه حل -محور» ﺑﺮ صميميت زناشويي و خود ارزشمندي احتمالي زﻭﺟﻴﻦ ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻃﻼق

مقدمه: طلاق به عنوان يك معضل فردي و اجتماعي رو به افزايش است و تبعات منفي بسياري را بدنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درمان كوتاه راه حل محور ﺑﺮ صميميت زناشويي و خود ارزشمندي احتمالي زﻭﺟﻴﻦ ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻃﻼق در سال1397 انجام شد. روش كار: طرح پژوهش حاضر نيمه مداخله اي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه زوجين مراجعه كننده به دادگستري شهرستان خوي در سال 1397 بود كه متقاضي طلاق بودند. از اين بين 20 زوج انتخاب شده و به حكم قرعه به 2 گروه مساوي (هر گروه 10 زوج) تقسيم شدند. پرسشنامه جمعيت شناختي ، پرسشنامه نيازهاي صميميت زناشويي (Marital Intimacy Needs Questionnaire) و مقياس خودارزشمندي احتمالي (Contingencies of SelfWorth Scale) براي جمع آوري داده ها استفاده شد. روايي ابزار ها با روايي محتوا به روش كيفي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ بررسي و تاييد شد. 6 جلسه مداخله درمان كوتاه راه حل محور به مدت 60 دقيقه براي زوجين گروه مداخله اجرا شد. سپس از هر 2 زوج شركت كننده در مطالعه خواسته شد تا ابزار ها را تكميل كردند. داده ها در نرم افزار اس پي اس اس نسخه 21 تحليل شد.يافته ها: درمان كوتاه راه حل محور بر بهبود صميميت زناشويي و خودارزشمندي احتمالي زﻭﺟﻴﻦ ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻃﻼق اثربخش است(0.05 P).نتيجه گيري: درمان كوتاه راه حل محور بر بهبود صميميت زناشويي و خودارزشمندي احتمالي زﻭﺟﻴﻦ موثر است. پيشنهاد مي شود در حوزه زوج درماني از اين مداخله به منظور رفع مشكلات زوجين و ارتقاي روابط بين آن ها استفاده كرد.