دورنماي موفقيت در مهار رشد باكتري‌هاي مقاوم به چند دارو با پارومومايسين

استرپتومايسس (Streptomyces) مهمترين جنس باكتريايي شناخته شده در توليد تركيبات ثانويه آنتي بيوتيكي است. با در نظر گرفتن سرعت گسترش مقاومت باكتريايي اهميت بررسي تركيبات كمتر استفاده شده بيشتر مي شود. آمينوگليكوزيدها با اثر در فرآيند پروتئين سازي موجب اختلال در عملكرد ميكروارگانيسم هدف مي شوند. پارومومايسين از آمينوگليكوزيدهايي است كه بر طيف وسيعي از باكتري هاي گرم مثبت، گرم منفي و تك ياخته ها اثرگذار است. امروزه اين آنتي بيوتيك بيشتر در درمان ليشمانيوز احشايي كاربرد دارد. مولد اصلي پارومومايسين S. rimosus NRRL 2455 است. مصرف اين آنتي بيوتيك در دوزهاي بالا موجب بروز عوارض گسترده در قلب، كليه و سيستم شنوايي مي شود اما در دوزهاي پائين و به همراه ديگر انواع آنتي بيوتيك ها بر اثر هم افزايي عملكرد قابل توجهي در مهار رشد باكتري هاي مقاوم به چند دارو يا MDR نشان مي دهد. با توجه به اين اطلاعات، شناخت عوامل مؤثر در افزايش توليد و شناخت ارتباط بين ساختار وعملكرد اين آنتي بيوتيك اهميت پيدا مي كند. هدف اين مطالعه گردآوري اطلاعات مفيد و به روز در مورد پارومومايسين، شرايط توليد و اهميت اين آنتي بيوتيك در درمان عفونت هاي باكتريايي MDR است.