تبيين مفهوم نقش گذاري در حسابداري و تأثير آن در اجراي نوآوري هاي سازماني، تجاري و اجتماعي

نقش‌گذاري حسابداري مي‌تواند در اجراي نوآوري‌هاي سازماني، تجاري و اجتماعي مؤثر باشد. نقش‌گذاري‌هاي حسابداري، فراي اعتقادات اثبات‌گرا در توان‌هاي نمايشي و رويكرد سازنده‌گراي آن، در خلق نهادهاي قوي و حاكم در حسابداري، نقش مثبتي ايفا مي‌كنند. بنابراين، با توجه به اهميت نقش‌گذاري‌هاي حسابداري، اين مقاله سعي در تبيين آن از منظر دانش و از منظر حسابداري، دارد. بر مبناي تحليل علمي و فلسفي و برپايه روش شناخت تاريخي، به بررسي اصطلاح نقش‌گذاري و ارتباط آن با حسابداري پرداخته شده است.  در اين راستا، هم مطالعات انتقادي و هم مطالعات عقلايي حسابداري مورد استفاده قرار گرفته و از نظريه كُنشگر– شبكه لاتور (1987) نيز بهره گرفته شده است. پيامد نقش‌گذاري‌هاي حسابداري آن است كه نقشي عملكردي را در گفتمان‌هاي سازماني و مفاهيم گردآوري‌شده‌ آنها ايفا مي‌كند، زيرا حسابداري و گزارشگري با وعده‌هايي سروكار دارد كه تحت آن اين گفتمان‌ها و مفاهيم را براي ذينفعان و جامعه به همراه دارد. اگرچه اين وعده‌ها اغلب مبهم هستند، اما اميدها و باورهايي را براي مقابله با محيط پيچيده و غيرقطعي كه در آن اين گفتمانهاي سازماني مطرح مي‌شود، ايجاد مي‌كند. اين موضوع، در راستاي ويژگي نقش‌گذاري‌هاي حسابداري است كه منجر به كاهش پيچيدگي‌هاي محيط، ايجاد معيارهاي استاندارد قابل مديريت، از ميان رفتن آشوب و ايجاد نظم و ثبات در محيط است.