ارتباط بين روابط سياسي و پديده مديريّت مصنوعي و واقعي سود

صورت‌‌‌هاي مالي تهيّه شده توسط يك واحد اقتصادي علاوه بر استانداردهاي حسابداري، تحت تأثير عوامل متنوّعي قرار دارد. يكي از عوامل بااهميّت و قابل توجّه، نفوذ سياسي مديران و مالكان بنگاه‌هاي اقتصادي در محافل سياسي و روابط آنها با كانون‌هاي قدرت سياسي است. روابط و نفوذ سياسي نه‌تنها بر وضعيّت مالي بنگاه‌هاي اقتصادي تأثير مي‌گذارد، بلكه انگيزه‌هاي مديران را نيز در ارتباط با گزارشگري مالي و تهيّه صورت‌هاي مالي تحت تأثير قرار مي‌دهد. بنابراين هدف از اين مطالعه، برّرسي ارتباط بين روابط سياسي با پديده مديريّت مصنوعي و واقعي سود تعديل شده مي‌باشد. براي اين منظور، اين پژوهش با استناد از پژوهش برام و همكاران (2015)، براي اندازه‌گيري روابط سياسي از پنج شاخص (ارزش بازار سهام، ارزش دفتري دارايي، تعداد كاركنان، فروش صادراتي و بيمه پرداختي) بر اساس مدل فاسيو (2006)، استفاده نموده و براي سنجش مديريّت مصنوعي سود، از ميانگين دو معيار اقلام تعهدي اختياري بر اساس مدل تعديل شده جونز كه توسط ديچو و همكاران (1995) ارائه شده است و اقلام تعهدي جاري تعديل شده بر حسب عملكرد (REDCA) بر اساس مدل آشبوق و همكاران (2003)، استفاده نموده است. به منظور دستيابي به هدف پژوهش، تعداد 130 شركت طيّ سال‌هاي 1388 تا 1392 انتخاب گرديد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه از ميان شاخص‌هاي روابط سياسي، بين تعداد كاركنان و مديريّت سود مصنوعي ارتباط منفي و معني‌دار وجود دارد و بين تعداد كاركنان و مديريّت سود واقعي ارتباط مثبت و معني‌دار وجود دارد و بين ساير معيارهاي روابط سياسي با مديريّت واقعي و مصنوعي سود هيچ رابطه‌اي مشاهده نگرديد. بنابراين، اين موضوع بيانگر آن است كه روابط سياسي در رابطه با مديريّت واقعي و مصنوعي سود در بازار سرمايه ايران نقشي را ايفا نمي‌كند و به‌عنوان يك سازوكار كاملاً بي‌اثر تلقّي مي‌شود.