نقش پيوستگي و نسبيت نوآوري در پيدايش فرصت‌هاي كارآفريني

زمينه و هدف: طي دو دهۀ اخير مطالعات در حوزۀ فرصت‌هاي كارآفريني توجه قابل‌ملاحظه‌اي را از سوي محققان به خود جلب كرده است. هدف اين تحقيق نشان‌دادن نقش پيوستگي و نسبيت بينش‌هاي سمت عرضه و تقاضا در پيدايش انواع فرصت‌هاي كارآفريني است. روش‌شناسي: روش پژوهش از منظر هدف، توسعه‌اي با راهبرد توسعه مفهومي از نوع قياسي و مرور ادبيات موجود است. يافته‌ها: اين مطالعه چهار منشأ قابل استناد در ظهور فرصت‌هاي كارآفريني شامل موقعيت تركيب جديد، راه‌حل جديد، مفهوم جديد و معناي جديد را براي خلق ارزش در انواع بازارها معرفي كرد. اين پژوهش نشان داد كه چگونه فرصت‌هاي كارآفريني با تعادل بازار ارتباط دارند. به‌علاوه، فرصت‌هاي كارآفريني ماهيتي مجزا ندارند بلكه به‌صورت طيفي پيوسته از پايين‌به‌بالا در ارتباط هستند. همچنين، عرضه و تقاضا ماهيت قطعي صفر و يك ندارند، بلكه پيوسته و نسبي هستند و در حقيقت كليد درك هر يك از انواع فرصت در نحوۀ تعامل بين آن‌هاست و سرانجام، به دليل اينكه درجۀ نوآوري بينش‌هاي عرضه و تقاضا واحد تحليل است، اين يافته‌ها مي‌توانند ارتباط آشكاري بين فرصت‌هاي كارآفريني و تجاري‌سازي ايده‌هاي نوآورانه ارائه دهند. نتيجه‌گيري: تلفيق درجۀ نوآوري با بينش‌هاي عرضه و تقاضا در فرصت‌هاي كارآفريني، به درك بهتر دست‌اندركاران از نحوۀ ظهور و پيدايش فرصت‌هاي تجاري‌سازي و خلق ارزش منجر مي‌شود.