مطالعات مورفولوژي، رسوب و هيدروديناميك جريان محدوده تقاطع رودخانه كارون و اروند با استفاده از داده‌هاي ميداني و مدل‌سازي عددي

ارائه اقدامات صحيح مهندس به منظور محافظت از رودخانه‌ها مستلزم شناخت رفتار مورفولوژيك رودخانه و بررسي پديده‌هاي هيدورديناميكي منطقه است. محل برخورد رودخانه‌هاي كارون به عنوان بزرگ‌ترين و طولاني‌ترين رودخانه ايران با رودخانه مرزي اروند به علت موقعيت استراتژيك آن از اهميت قابل‌توجهي برخوردار است. در اين مقاله با استفاده از اندازه‌گيري ميداني و مدل‌سازي عددي به بررسي فرآيندهاي هيدروديناميكي اين ناحيه پرداخته شده است. اندازه‌گيري پارامترهاي دريايي مربوط به منطقه مرزي با دسترسي سخت در محدوده تقاطع كارون به اروند است و شامل برداشت تراز سطح آب و سرعت جريان، هيدروگرافي، دانه‌بندي رسوب، و مدل‌سازي هيدروديناميكي جريان و رسوب مي شود.اندازه‌گيري‌هاي سرعت جريان نشان مي‌دهد كه سرعت جريان غالب در اين ناحيه به سمت اروند مي‌باشد و جزر و مد اروند تنها مي‌تواند سرعت جريان‌هاي اين رودخانه را به صورت موضعي كاهش دهد. تغييرات هيدروگرافي نيز نشان دهنده جريان‌هاي سيلابي در كارون مي‌باشد كه مانند جت آب عمل مي‌نمايد به طوري كه سبب تغييرات قابل‌توجه در بستر محل تقاطع رودخانه‌هاي كارون و اروند و جابجايي خط ژرفگاه به سمت عراق شده است. در محل تقاطع رودخانه‌هاي با توجه به تغييرات شديد عمق، رسوبات نسبت به ساير نقاط درشت‌دانه مي‌باشند و نيز غلظت رسوبات با حركت در عمق افزايش مي‌يابد. نتايج مدل عددي با اندازه گيري هاي ميداني مطابقت داشته و حاكي از اين است كه آورد رسوبي در رودخانه اروند توسط رودخانه كارون صورت مي‌گيرد و اثرات آورد رسوبي رودخانه اروند بر كارون بسيار ناچيز مي‌باشد. همچنين محل تقاطع اين دو رودخانه پتانسيل بالايي براي رسوب‌گذاري و افزايش ضخامت بستر دارد.