بررسي روابط فيلوژنتيك پرتاران جنس Perinereis در سواحل ديلم، بوشهر، دير و بندرعباس در خليج فارس

پرتاران علاوه بر اهميت اكولوژيك در زنجيره غذايي دريايي، جهت پايش اكوسيستم ها و ارزيابي استرس محيطي جايگاه ويژه اي دارند. از باركدينگ DNA ميتوكندريايي و توالي يابي ژن COI جهت مقايسه واگرايي هاي نوكلئوتيدي در اين مطالعه جهت آناليز مولكولي پرتاران جنس Perinereis (خانواده Nereididae) استفاده شد. آناليز 50 نمونه توالي يابي شده در اين تحقيق، 39 توالي ژني جديد و 11 توالي با قرابت 100 درصد با ركوردهاي ژن بانك از پرتاران Perinereis را آشكار نمود و ميزان واگرايي هاي بين گونه اي 8/1 برابر فواصل درون گونه‌اي مشاهده گرديد (96/1 درصد نسبت به 52/3 درصد). آناليزهاي فيلوژنتيك نشان داد كه بسياري از گونه هاي پرتاران Perinereis مشاهده شده سواحل خليج فارس، قرابت ژنتيكي بالايي با گونه هاي مشابه در آب هاي مناطق ديگر جهان نداشتند.با بررسي ميزان شباهت ژنتيكي مشخص گرديد كه پرتاران Perinereis مستقر در سواحل استان بوشهر قرابت ژني نسبتا بالايي با يكديگر داشته و با جنس Perinereis مستقر در بندرعباس تا حدودي متفاوت بودند ولي اين تفاوت ها عمدتا در حد زيرگونه اي بوده و به لحاظ ساختار گونه اي، پرتاران Perinereis در سواحل ايستگاه هاي ديلم، بوشهر، دير و بندر عباس واگرايي ژنتيكي اندكي نسبت به يكديگر داشتند.