الگوي توسعه صنعتي در صنعت قطعه‌سازي خودرو: بينش‌هايي براي درك واقعيت كنوني

پژوهش حاضر روايتي تاريخي با تمركز بر دوراني مشخص بين سال‌هاي آغازين دهه 70 تا ميانه‌هاي دهه 90 شمسي در صنعت قطعه‌سازي خودروست. در اين بازه زماني تحولاتي در اين صنعت رخ داده است كه از دوران پيش و پس از آن متمايز است. تكوين و توسعه صنعت قطعه‌سازي خودرو در اين دوره تاريخي نمونه‌اي از جريان‌هاي تكوين و توسعه در صنايع ايران است كه فارغ از پيامدهاي مرادي و نامرادي آن، نيازمند تحليلي واقعي است تا زمينه‌اي براي درك مشترك فراهم شود. اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه چه روايتي از توسعه صنعتي در صنعت قطعه‌سازي خودرو مي‌توان به دست داد كه منطبق بر واقعيت باشد و آموزه‌هاي برآمده از اين روايت چيست؟ به همين منظور با انجام مطالعه‌اي اكتشافي به دنبال ارائه روايتِ تكوين و توسعه اين صنعت هستيم. روندهاي اساسي تكويني صنعت قطعه‌سازي خودرو با انجام مصاحبه‌هاي عميق استخراج شده است. در تحليل نهايي استدلال شد كه شناخت امور واقع اجتماعي فارغ از نگاه‌هاي سياسي و روزمره، دركي عميق‌تر و جامع‌تر در اختيار قرار مي‌دهد و به مثابه سدي در برابر توصيف‌هاي برآمده از نگاه كوتاه‌مدت و روزمره كه ناپيوستاري اجتماعي هسته اصلي آنهاست، عمل مي‌كند. آفت‌هاي نگاه كوتاه‌مدت مانند تيشه به ريشه زدن است و تلاش‌هاي وسيع در اين صنعت را ناديده مي‌انگارد. بر همين مبنا گفتماني جايگزين پيشنهاد شده است تا صنعت قطعه‌سازي خودروهر آن گونه كه هست توصيف شود تا در اين مقطع زماني محركي براي رشد دوباره اين صنعت باشد.