مقايسه تاثير تمرين استقامتي، مكملسازي با ال-آرژنين و تركيب آنها بر تغييرات وزن، لپتين سرمي و سوپراكسايد ديسموتاز عضلۀ اسكلتي موش هاي نر نژاد ويستار

با افزايش شدت فعاليت ورزشي به خصوص تمرينات شديد هوازي، عدم كفايت سيستم دفاع آنتياكسيداني و تغييرات اشتها بروز ميكند. از طرف ديگر مقدار لپتين پلاسما با سطوح انسولين همبستگي مثبت دارد و انسولين مهمترين عامل تحريك ترشح طولانيمدت لپتين از طريق سازوكارهاي نسخهبرداري و پس از نسخهبرداري است. بنابراين؛ با توجه به نقش ال-آرژنين در بهبود پاسخ ايمني، افزايش ترشح انسولين و كاهش اثرات راديكالهاي آزاد، هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير 8 هفته تمرين هوازي فزاينده با مصرف مكمل ال-آرژنين بر تغييرات وزن، فعاليت آنزيم سوپراكسيدديسموتاز عضلۀ اسكلتي و سطوح سرمي هورمون لپتين در موشهاي صحرايي نر بود. 32سر موش صحرايي نر ويستار، به صورت تصادفي در 4گروه(كنترل، تمرين،الآرژنين وتمرين+الآرژنين)تقسيم شدند. پروتكل تمرين هوازي شامل دويدن بر روي نوارگردان به مدت 8 هفته(5جلسه در هفته)بود. آب و غذاي استاندارد به صورت آزاد در اختيار آزمودني‌ها قرار گرفت و در گروه هاي مكمل الآرژنين، ميزان 4 گرم الآرژنين در هر 100ميلي‌ليتر آب مصرفي استفاده شد. 48 ساعت پس از آخرين جلسۀ تمريني و 8ساعت ناشتايي شبانه، آزمودني‌ها تشريح شدند و نمونه‌هاي خوني و بافتي از آزمودني‌ها جمع‌آوري شد و غلظت هورمون لپتين با استفاده از روش الايزا و ميزان فعاليت آنزيم سوپر‌اكسيد‌ديسموتاز با استفاده از روش اسپكتروفتومتري اندازه‌گيري شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد پس از 8 هفته تمرين به همراه مصرف مكمل الآرژنين تفاوت معناداري در ميزان فعاليت آنزيم سوپر‌اكسيد‌يسموتاز عضلۀ اسكلتي در بين گروه‌ها وجود ندارد(0.05 P)، اما ميزان لپتين در گروه تمرين+الآرژنين نسبت به گروه‌هاي تمرين و الآرژنين به طور معناداري افزايش يافته بود(0.05 P). همچنين پس از 8 هفته تغييرات وزن گروه تمرين+الآرژنين نسبت به گروه كنترل به طور معناداري كمتر بود(0.05 P). نتيجه‌گيري: با توجه به تاثير مكمل الآرژنين همراه با تمرين بر افزايش سطح لپتين خون، شايد بتوان عنوان كرد كه مكمل الآرژنين مانع از افت لپتين خون و عوارض ناشي از آن در ورزشكاران خواهد شد.