مقايسه تاثير آلودگي هوا بر پاسخ مالون‌دي‌آلدئيد و ظرفيت تام آنتي اكسيداني بزاقي به پروتكل بنگسبو در فضاي روباز و سرپوشيده در بازيكنان نوجوان فوتساليست

هدف: علي رغم مزاياي شناخته شده فعاليت هاي ورزشي، به دليل افزايش افزايش تهويه هوا هنگام ورزش و بالا بودن غلظت آلاينده‌ها هنگام ناسالم بودن هوا نگراني‌هايي در مورد اجراي فعاليت ورزشي در هواي ناسالم وجود دارد. لذا، هدف مطالعه حاضر مقايسه تاثير آلودگي هوا بر پاسخ مالون دي‌آلدئيد (MDA) و ظرفيت تام آنتي اكسيداني (TAC)  بزاقي به يك وحله فعاليت ورزشيدر فضاي روباز و سرپوشيده در بازيكنان نوجوان فوتساليست بود. روش شناسي: تعداد ۱۲ فوتساليست پسر نوجوان (16-15 سال)، پروتكل ورزشي بنگسبو را در دو محيط روباز و سرپوشيده) و دو كيفيت هواي سالم و نا سالم انجام دادند. نمونه هاي بزاق آزمودني ها قبل و پس از انجام هر بار پروتكل ورزشي به روش غيرفعال جمع آوري شد. مقادير MDA و TAC بزاقي به روش الايزا و با استفاده از كيت‌هاي ويژه (زل بايو آلمان) سنجيده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت (p 0.05). يافته‌ها: يافته‌ها تأييد كرد كه در مقايسه با هواي سالم، در هواي ناسالم مقادير پايه و پس از فعاليت ورزشي MDA بزاقي در هر دوي محيط روباز و سرپوشيده – بيش تر بود (05.0 p ). همچنين تغييرات TAC بزاقي در هواي سالم هردوي محيط روباز و سرپوشيده در پاسخ به اجراي پروتكل ورزشي افزايشي بود (0.05 p )، ولي در هواي ناسالم تغييرات آن در پاسخ به اجراي پروتكل ورزشي كاهشي بود (0.05 p ). همچنين، مقايسه پاسخ MDA و TAC بزاقي به اجراي پروتكل ورزشي در شرايط هوايي ناسالم نشان داد بين محيط‌هاي سرپوشيده و روباز تفاوت معناداري از نظر تغييرات آن ها وجود نداشت (0.05 p ). نتيجه‌گيري: يافته هاي مطالعه حاضر مويد اين موضوع است كه ناسالم بودن هوا تاثيري منفي بر پاسخ MDA و TAC بزاقي به فعاليت ورزشي دارد. همچنين به نظر مي رسدانتقال فعاليت ورزشي به محيط سرپوشيده در شرايط هوايي ناسالم باعث كاهش آثار منفي هواي ناسالم بر پاسخ MDA و TAC بزاقيبه فعاليت ورزشي نمي‌شود و نياز به راهكارها و توصيه هاي مبتني بر شواهد علمي براي كاهش پيامدهاي منفي فعاليت ورزشي در هواي ناسالم بر پاسخ سيستم اكسيداني آنتي اكسيداني بدن احساس مي شود.