اثر تمرين هوازي بر بهبود التهاب عصبي ناشي از ايسكمي مغزي: بررسي نقش ميكروگلياها و آستروسيت‌ها

مقدمه: : التهاب عصبي، يك مجموعه‌ي پيچيده از فعل و انفعالات بين سلول‌هاي التهابي و مولكول‌ها مي‌باشد كه پس از ايسكمي مغزي رخ مي‌دهد و به طور قابل توجهي به توسعه‌ي پاتولوژي ناحيه‌ي ايسكميك كمك مي‌كند. در اين مطالعه، اثر محفاظتي تمرين هوازي بر بهبود التهاب عصبي ناحيه‌ي هيپوكامپ موش‌هاي صحرايي نر به دنبال ايسكمي مغزي با تأكيد بر نقش ميكروگلياها و آستروسيت‌ها مورد بررسي قرار گرفت.روش‌ها: تعداد 18 سر موش صحرايي نر نژاد Wistar با وزن 300250 گرم به سه گروه ايسكمي، ورزش + ايسكمي و شم تقسيم شدند. حيوانات گروه ورزش به مدت 4 هفته، 5 روز در هفته بر روي نوار گردان دويدند. ايسكمي مغزي با انسداد هر دو شريان كاروتيد مشترك به مدت 20 دقيقه ايجاد شد. براي بررسي ميزان التهاب عصبي بر اساس شاخص آستروسيت‌ها و ميكروگلياهاي فعال شده به ترتيب از بررسي سطح بيان پروتئين‌هاي Glial fibrillary acidic protein (GFAP) و Ionized calcium binding adaptor molecule1 (1Iba) به روش رنگ‌آميزي ايمنوهيستوشيمي استفاده شد.يافته‌ها: تمرين هوازي تعداد آستروسيت‌ها و ميكروگلياهاي فعال شده در ناحيه‌ي 1CA هيپوكامپ پس از ايسكمي مغزي را كاهش مي‌دهد (P 0.010).نتيجه‌گيري: تمرين هوازي با كاهش فعال‌سازي ميكروگلياها و آستروسيت‌ها، التهاب عصبي را كاهش مي‌دهد و موجب اثرات محافظتي در برابر ايسكمي مغزي خواهد شد. با توجه به نقش كليدي التهاب عصبي در شروع پيام‌رساني پاتولوژي ناحيه‌ي ايسكميك، اين موضوع مي‌تواند به عنوان يك مسير مهم براي كاهش آسيب مغزي ناشي از ايسكمي مطرح باشد.