اثر شاخص هاي انعطاف پذيري و آسيب پذيري اقتصادي بر رشد اقتصادي كشور ايران

The effect of flexibility and economic vulnerability indicators on economic growth in Iran

در اين مقاله به توسعه يك چارچوب مفهومي و روش‌شناختي براي تجزيه‌وتحليل و اندازه‌گيري انعطاف‌پذيري اقتصادي پرداخته ‌شده است. تعريف عملياتي انعطاف‌پذيري اقتصادي كه در اين مقاله اتخاذ شده به‌صورت توانايي يك اقتصاد براي بهبود و يا تعديل اثرات شوك‌هاي منفي تعريف ‌شده كه ممكن است اقتصاد به‌طور ذاتي در معرض آن قرار داشته باشد. اين مقاله همچنين به توسعه شاخص انعطاف‌پذيري اقتصادي كه پوشش‌دهنده چهار جنبه ثبات اقتصادي؛ شامل ثبات اقتصاد كلان، بهره‌وري بازار در سطح خرد، حاكميت و توسعه اجتماعي است، مي‌پردازد. يافته‌هاي تجربي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه براي دوره مورد بررسي طي سال‌هاي 1360-1393 كه همواره كشور ايران در معرض اثرات منفي شوك‌هاي خارجي ناشي از جنگ تحميلي و تحريم‌هاي اقتصادي قرار داشته است، انعطاف‌پذيري اقتصادي كشور درحد قابل‌قبولي نبوده است كه بتواند اثرات اين شوك‌هاي منفي را مهار كرده و رشد و عملكرد اقتصادي بالاتري را نصيب كشور سازد.

This paper develops a conceptual and methodological framework for analyzing and measuring economic resilience. The operational definition of economic flexibility adopted in this paper is defined as the ability of an economy to ameliorate or mitigate the effects of negative shocks to which the economy may be inherently exposed. This paper also develops an index of economic resilience that covers four aspects of economic stability; Includes macroeconomic stability, market productivity at the micro level, governance and social development. The experimental findings of this study show that for the period under study during the years 1360-1393, when Iran has always been exposed to the negative effects of external shocks caused by the imposed war and economic sanctions,The economic flexibility has not been acceptable enough to curb the effects of these negative shocks and give the country higher economic growth and performance.