چرايي و چيستي هرمنوتيك از نگاه هايدگر

هرمنوتيك با هايدگر (1889ـ1976م.)، يكي از متفكران و فيلسوفان مغرب زمين، وارد مرحله ي جديدي در دوران تاريخي خود مي‏شود. هايدگر علاوه بر اين كه در زمينه هاي متعدد هستي شناسي، زيبايي شناسي، هنر و ... تحولات بنيادي را ايجاد نموده، در مسأله هرمنوتيك نيز چرخشي بنيادي خلق نموده است. هرمنوتيك در انديشه هايدگر غير از هرمنوتيكِ گذشته است. هايدگر بر اساس مباني انديشه خود، چرخشي را در هرمنوتيك پديد آورد كه پس از آن، تفسير از «متن محوري» به «مؤلف محوري» سوق داده شد. دستاورد عظيم هايدگر اين است كه فلسفه‏ورزي را بر محور هرمنوتيك قرار داد. در انديشه ي هايدگر، «هرمنوتيك» بحث و جدل درباره مفاهيم و مقولات نيست، بلكه اساساً آشكار كردن آن چيزي است كه در درون ما مي‏گذرد. دازاين (Da-sein) بودن – آن جا، امّا آن جا بودن اساساً يعني، عملي كردن حضور و حاضر شدن؛ عملي كه از طريق آن و براي آن معنا در زمان كنوني آشكار مي‏شود. اين مقاله، هرمنوتيك را در نظر هايدگر مورد بازكاوي قرار مي‏دهد.