تبيين حقوق بشر و هم گرايي مسلمانان از منظر فقه و حقوق اسلامي

اگر چه ميدان و فرصت بازي معيني به شيطان و يارانش داده شده است ولي جهان براساس يك سري سنن و قوانين لايتغير الهي اداره مي شود. در بسياري از آيات قرآن به برخي از اين قوانين و سنن اشاره شده است. سنت هدايت و ارسال پيامبران، سنت ابتلاء و امتحان، سنت امداد، سنت توفيق، سنت اتمام حجت، سنت املاء و سنت استدراج از جمله اين سنت ها هستند امّا در چند آيه از جمله در آيه 23 سوره مباركه «فتح» روي ثابت بودن اين قوانين الهي، و غير قابل تبديل و تحويل بودن آن ها تأكيد مي فرمايد. سنت هاي الهي كه سرنوشت تمام امت ها و ملت ها در طول تاريخ براساس آن رقم زده مي شود و هيچ حكومت و قدرتي را ياراي گريز از آن ها نيست. اتحاد به عنوان مهم ترين راهبرد براي جامعه پذيري و امت سازي در آموزه هاي قرآني و نبوي مورد اهتمام و توجه بوده است. براي ساخت امتي يگانه با ويژگي هاي جامعه نمونه و برتر (امت شاهد) نياز به بازسازي در بينش و نگرش مردماني است كه به طور فطري گرايش به اختلاف و استخدام ديگري و بهره كشي از هم نوع دارد. در اين مقاله با روش توصيفي-تحليلي به به تبيين و بررسي راه كارهاي قرآني براي تعريف حقوق بشر و هم گرايي از جمله پرداخته شده است.