تبيين اعتبار رأي مردم در نظام مردم سالاري ديني باتوّجه به اشكالات دموكراسي ها

دموكراسي نوعي از حكومت است كه امروزه اكثر كشورهاي جهان جهت كسب مشروعيت و تداوم حيات سياسي خود اذعان به داشتن آن دارند. دموكراسي پس از فروپاشي نظام كمونيستي به عنوان تنها حكومت بي بديل و مطلوب ترين شيوه زيست سياسي مطرح گرديد لذا از لحاظ عقلي و عرف سياسي به انگاره اي بديهي و قطعي تبديل شده است. معروف ترين و شناخته شده ترين دموكراسي در جهان، دموكراسي غربي يا ليبرال دموكراسي مي باشد كه مفهوم و مصداق آن بر نگرش اومانيسم مبتني مي باشد. از طرفي پس از پيروزي انقلاب اسلامي در ايران نوع ديگري از دموكراسي به دنيا معرفي گرديد كه آن نظام مردم سالاري ديني مي باشد. علي رغم محاسن عديده اي كه نظام هاي مردم سالار دارند، اين اشكال بزرگ را هم دارند كه چون در يك فرايند مشخص، اين عوام هستند كه حرف آخر را پاي صندوق هاي رأي مي زنند، لذا ممكن است دچار اشكالاتي از جمله: جهل اكثريت رأي دهندگان، خريد آرا، ناصالح بودن منتخبين، ناديده گرفتن حقوق و آراي اقليت ها، گردند. حال در اين نوشتار قصد بر اين است كه آيا اين گونه اشكالات در نظام مردم سالاري ديني نيز وجود دارد؟ اگر وجود دارد چگونه مي توان با حفظ اصول و ارزش ها و با لحاظ مصالح نظام، مردم، اسلام و انقلاب، با اين گونه اشكالات مقابله نمود