اثر استفاده از بريس زانو مدرج بر دامنه فعاليت الكتريكي عضلات در افراد داراي زانو ضربدري طي راه رفتن

مقدمه و اهداف راه رفتن طي سال هاي اول زندگي فراگرفته مي شود. در حدود 7 سالگي به تكامل مي رسد و تا 60 سالگي در همان سطح باقي مي ماند. اين فعاليت تحت تاثير عواملي مانند عارضه زانوي ضربدري قرار مي گيرد. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثرات استفاده از بريس زانو بر فعاليت الكتريكي عضلات در افراد زانوي ضربدري طي راه رفتن بود. مواد و روش ها 15 پسر داراي زانوي ضربدري (سن: 3/026±25/03سال، قد 0/06±1/76 سانتي متر، وزن 1/10±83/53 كيلوگرم و شاخص توده بدني 3/45±30/23 كيلوگرم بر متر مربع) داوطلب شركت در پژوهش شدند. راه رفتن در دو مرحله بدون بريس زانو و با بريس زانو انجام شد. از دستگاه الكترومايوگرافي براي ثبت فعاليت الكتريكي عضلات استفاده شد. از آزمون تي زوجي براي تحليل آماري استفاده شد. تمام تحليل ها در سطح معناداري 0/05 بود. يافته ها يافته هاي پژوهش حاضر نشان دهنده كاهش معنادار فعاليت الكتريكي عضله سريني مياني در فاز هاي تماس پاشنه، ميانه استقرار و جداشدن پاشنه از زمين بود (0/05 P). همچنين فعاليت الكتريكي عضلات پهن داخلي (0/001=P؛ 1/52=d)، پهن خارجي (0/009=P؛ 1/16=d) و عضله نيم وتري (0/001=P؛ 1/85=d) نيز كاهش معناداري را طي فاز اتكاي راه رفتن نشان دادند. نتيجه گيري كاهش معنادار فعاليت الكترومايوگرافي عضلات چهارسرران و سريني مياني در افراد داراي زانوي ضربدري ممكن است با بهبود كارايي راه رفتن مرتبط باشد.