عنوان مقاله :
تاثير شيب هاي مختلف تردميل بر جابه جايي زاويه اي مفاصل زانو و ران هنگام دويدن در سربازان داراي سندروم درد كشككي راني
پديد آورندگان :
فلاح زاده ، ميلاد دانشگاه شهيد باهنر - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه بيومكانيك ورزشي , سيف الديني ، محمدرضا دانشگاه شهيد باهنر - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه بيومكانيك ورزشي , محمدي پور ، فريبرز دانشگاه شهيد باهنر - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه بيومكانيك ورزشي
كليدواژه :
سندروم درد كشككي راني , سطوح شيب دار , جابهجايي زاويه اي , كينماتيك , دويدن
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف امروزه يكي از آسيب هاي شايع كه درصد بالايي از جامعه دچار آن هستند، سندروم درد كشككي راني است. تغييرات در كينماتيك ممكن است منجر به افزايش بارهاي وارده به سرتاسر مفصل كشككي راني شود كه نهايتا باعث سندروم درد كشككي راني مي شود؛ بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي جابه جايي زاويه اي مفاصل زانو و مفصل ران هنگام دويدن روي تردميل با شيب هاي 5، صفر و 5+ در افراد داراي سندروم درد كشككي راني بود. مواد و روش ها در تحقيق حاضر نمونه آماري از بين سربازان دوره آموزشي يكي از پادگان هاي شهر كرمان انتخاب شدند كه شامل 18 سرباز مبتلا به سندروم درد كشككي راني (سن 47/1±87/23 سال قد، 62/5±22/174 سانتي متر و جرم 07/10±18/69 كيلوگرم) و 19 سرباز سالم (سن 30/1±47/24 سال، قد 34/6±78/173 سانتي متر و جرم 41/9±33/74 كيلوگرم) بودند كه براي شركت در اين آزمون از بين داوطلبين انتخاب شدند. متغيرهاي مورد نظر در طول يك سيكل كامل دويدن با استفاده از سيستم سه بعدي آناليز حركت 6 دوربينه اوپتوالكترونيك اندازه گيري شد. از آزمون آناليز واريانس مكرر و تي مستقل جهت آناليز داده ها استفاده شد. يافته ها يافته ها نشان داد تنها تفاوت معنادار مشاهده شده در جابه جايي زاويه اي زانو بين گروه مبتلا به سندورم درد كشكي راني و گروه سالم در شيب 5 درصد (0/01=P) بود. بين ميانگين جابه جايي زاويه اي مفصل ران در گروه مبتلا به سندروم درد كشككي راني و سالم در هيچ كدام از شيب ها تفاوت معناداري وجود نداشت. در مقايسه ميانگين جابه جايي زاويه اي مفصل زانوي افراد مبتلا به سندروم درد كشككي راني بين هيچ يك شيب ها تفاوت معناداري مشاهده نشد. همين طور در مقايسه جابه جايي زاويه اي مفصل ران افراد مبتلا به سندروم درد كشككي راني به جز در شيب ه اي 5 و 5+ درصد (01/001=P)، بين شيب هاي 5 و صفر درصد و 5+ و صفر درصد تفاوت معناداري وجود نداشت. نتيجه گيري به نظر ميرسد دويدن در شيب هاي منفي مي تواند به عنوان يك ريسك فاكتور براي افراد مبتلا به PFPS در نظر گرفته شود و برعكس شيب هاي رو به بالا مي تواند موجب كاهش فشار به مفصل زانو شده و پيشنهاد مي شود تمرينات دويدن در شيب هاي مثبت در تمرينات ورزشي و بازتواني براي افراد مبتلا به ناهنجاري پاتلوفمورال گنجانده شود. پس اين گونه مي توان دريافت كه خم كردن بيش از حد زانو در حالت تحمل وزن براي افرادي مبتلا به سندروم درد كشكك ي راني مناسب نيست.
عنوان نشريه :
طب توانبخشي
عنوان نشريه :
طب توانبخشي