تاثير شرايط آموزش مجازي بر وضعيت اسكلتيعضلاني و فعاليت بدني اساتيد دانشگاه در دوران پاندمي كرونا

مقدمه و اهداف امروزه شيوع كوويد19 از طرف سازمان بهداشت جهاني به عنوان پاندمي جهاني اعلام شده است. در پي پاندمي كرونا و قرنطينه خانگي، محدوديت‌هايي براي افراد خصوصا بخش آموزش كشور ايجاد شده است. در اين بين، اساتيد دانشگاه ها با شرايط آموزش به صورت مجازي و تغيير در فعاليت هاي روزمره مواجه شده اند؛ بنابراين، هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر شرايط آموزش مجازي بر وضعيت اسكلتيعضلاني و فعاليت بدني اساتيد دانشگاه كشور در دوران پاندمي كرونا بود. مواد و روش ها در تحقيق توصيفي حاضر از پرسشنامه هاي استاندارد وضعيت اسكلتيعضلاني نورديك و فعاليت بدني بك استفاده شد. جامعه آماري شامل اساتيد دانشگاه هاي فرهنگيان سراسر كشور، با 98 مركز بود كه از اين بين 260 نفر به عنوان نمونه در تحقيق شركت نمودند. از آزمون هاي مك نمار و t زوجي و آزمون همبستگي اسپيرمندر سطح معناداري 0/05≥P استفاده گرديد. يافته ها بين شيوع عارضه اسكلتيعضلاني در نواحي گردن، شانه، پشت و كمر قبل و حين كرونا تفاوت معني‌دار مشاهده شد (0/05≥p). همبستگي منفي معناداري بين اختلالات گردن و مچ دست با فعاليت بدني كاري و اختلالات مچ دست و زانو با فعاليت بدني ورزشي و فعاليت بدني اوقات فراغت وجود داشت (0/05≥p). بين ميزان ساعات استفاده از رسانه هاي اجتماعي براي اوقات فراغت و آموزش، استفاده از لپ تاپ و تلفن همراه و ميزان خواب شبانه و روزانه قبل و حين كرونا تفاوت معناداري وجود داشت (0/05≥p). نتيجه گيري به نظر مي‌رسد شرايط كنوني پاندمي كرونا، تغيير در سلامت اسكلتيعضلاني و نوع فعاليت بدني اساتيد را به همراه داشته است، به‌طوري ‌كه ابزار ارتباط و آموزش مجازي و زمان‌بر بودن آن، منجر به كاهش ميزان فعاليت بدني در ابعاد مختلف كاري، اوقات فراغت و ورزش، شيوع برخي اختلالات اسكلتيعضلاني و حتي تغيير در ميزان خواب اساتيد گرديده است. افزايش فعاليت بدني منظم و اتخاذ روش صحيح استفاده از ابزار سخت افزاري و نرم افزاري آموزش مجازي پيشنهاد مي گردد.