بررسي عوامل موثر بر رضايتمندي شهروندان از سيستم حمل‌ونقل عمومي درون‌شهري (نمونه موردي: اتوبوسراني شهركرد)

روند رو ‌به ‌رشد جمعيت در شهرهاي بزرگ و گسترش فعاليت‌هاي اجتماعي، ميزان تقاضاي سفرهاي روزانه‌ي شـهروندان را افزايش داده و به دنبال آن سبب بروز مشكلاتي همچون آلودگي‌هاي ‌محيط‌زيست، مصرف بيش از حد سوخت، تراكم ترافيك، ناامني مسيرها و تصادفات شده و به طور كلي ناپايداري شهري را در پي داشته است. به منظور كنترل و كاهش اين مشكلات راه‌حل‌هاي متعددي از جمله استفاده از سيستم حمل‌و‌نقل عمومي پيشنهاد شده ‌است. در همين راستا براي تشويق شهروندان به استفاده از سيستم حمل‌و‌نقل عمومي از جمله سامانه اتوبوسراني، مي‌بايستي موجبات رضايت آنان را فراهم كرد و كيفيت سيستم را به حدي افزايش داد تا شهروندان سيستم حمل‌و‌نقل همگاني را به خودروي شخصي ترجيح دهند و براي جابه‌جايي از آن استفاده كنند. هدف اين پژوهش بررسي و تبيين عوامل موثر بر افزايش ميزان رضايت شهروندان از حمل‌و‌نقل عمومي در محيط‌هاي شهري با تاكيد بر سامانه‌ي اتوبوسراني شهركرد مي‌باشد و اينكه چه عواملي در استفاده از اين سامانه براي كاربران داراي اهميت و اولويت است و آنها را ترغيب به استفاده از آن خواهد كرد. نوع تحقيق كاربردي و روش بررسي به‌صورت توصيفي همبستگي است و براي جمع‌آوري داده‌ها از روش پيمايشي و كتابخانه‌اي استفاده ‌شده است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و بهره‌گيري از آزمون‌هايي همچون ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره انجام شده است. عوامل و شاخص‌هاي موثر بر رضايتمندي شهروندان، در چهار بعد خدمات و تجهيزات سامانه، سرعت سامانه، ويژگي‌هاي عمومي اتوبوس‌ها و نحوه‌ي رفتار رانندگان مورد سنجش و بررسي قرار گرفته است. نتايج حاصل از آزمون همبستگي پيرسون، نشان مي‌دهد كه عوامل سرعت سامانه و ويژگي‌هاي عمومي اتوبوس‌ها بيشترين همبستگي را با رضايتمندي شهروندان دارند، همچنين نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نشان مي‌‌دهد عامل سرعت سامانه (با ضريب بتاي0.569) بيشترين اهميت را براي كاربران (مسافران شهري) داشته و نقش موثري در راستاي تبيين رضايتمندي و افزايش استفاده‌ي آنها دارد.