تأثير تمرين در شرايط فشار روان‌شناختي بالا بر عملكرد و يادگيري شوت جفت بسكتبال آزموني بر فرضيه اختصاصي بودن تمرين

هدف از اين پژوهش بررسي تأثير تمرين در شرايط فشار روان شناختي بالا بر اجرا در شرايط آزمايشگاهي و مسابقه بود. براي اين منظور 60 نفر (ميانگين سني=2.6 ±21.4 سال) با استفاده از نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و بر اساس نمره پيش آزمون به دو گروه با فشار روان شناختي بالا و پايين تقسيم شدند. شوت جفت بسكتبال به عنوان تكليف هدف در اين مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. شركت كنندگان بر اساس گروه بندي مربوطه به مدت ده جلسه به تمرين تكليف پرداختند. 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين آزمون يادداري و انتقال (اجرا در حين يك مسابقه واقعي) اجرا شدند. دقت پرتاب شركت‌كنندگان به عنوان متغير وابسته توسط آزمون ايفرد مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد در آزمون يادداري تفاوتي بين عملكرد گروه ها وجود ندارد؛ اما در آزمون انتقال، گروهي كه تحت شرايط فشار روان شناختي بالا تمرين كرده بود، دقت بالاتري داشت. اين نتايج بر اساس فرضيه اختصاصي بودن تمرين توجيه شدند.