تأثير بازي‌هاي بومي محلي بر جنبه‌هاي رشد اجتماعي و سلامت رواني دانش آموزان دختر 12-14 سال

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير بازي هاي بومي-محلي بر جنبه هاي رشد اجتماعي و رواني دانش آموزان دختر بود. اين تحقيق از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. دو كلاس آموزشي شامل سي و پنج دانش آموز 12-14 سال مدرسه اطهران شهر تبريز به صورت هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه تجربي (18 نفر) و كنترل (17 نفر) قرار گرفتند. گروه بازي هاي بومي-محلي فعاليت هاي خود را به مدت 12 هفته، هر هفته يك جلسه يك ونيم ساعته انجام دادند. در اين مدت آزمودني‌هاي گروه كنترل، فعاليت‌هاي رايج مدرسه را انجام دادند. به منظور تحليل داده ها از آزمون يومن ويتني و ويلكا كسون استفاده شد. نتايج نشان داد در رشد اجتماعي و اغلب خرده مقياس هاي مربوط به آن، گروه بازي هاي بومي-محلي نسبت به گروه فعاليت هاي رايج مدرسه بهبود معناداري داشته است؛ اما در مقياس سلامت روان، تنها در مقياس فرعي علائم جسماني تفاوت بين دو گروه معنادار بود. مي توان نتيجه گرفت بازي هاي بومي-محلي مي تواند روشي آسان و بومي براي بهبود برخي جنبه هاي رشد اجتماعي و مقياس هاي فرعي سلامت روان در دانش آموزان باشد.