رفتار گياه در پاسخ به تنش سرما

تنش هاي محيطي همواره به عنوان يكي از عوامل مهم محدود كننده رشد و نمو و توليد مثل گياهان مي‌باشند. تنش سرمايي يكي از مهمترين نوع اين تنش ها بوده كه هر ساله خسارات زيادي محصولات مختلف گياهي وارد مي كند و بعنوان تهديدي براي توليد پايدار محصولات گياهي مي باشد. به طي فصل پاييز، تغييرات مورفولوژي، فيزيولوژي، بيوشيميايي و مولكولي، گياهان را براي مقابله و تحمل دماهاي پايين فصل زمستان آماده مي كند. مطالعه سطح سلولي تنش، به منظور دستكاري هاي ژنتيكي براي كسب مقاومت به سرما در گياهان ضروري است. در صورت بروز سرماهاي زودرس پاييزه يا سرماهاي ديررس بهاره صدمات مختلفي به گياه وارد خواهد شد. كسب سازگاري در فصل پاييز براي تحمل شرايط زمستان ضروري مي‌باشد. روند كلي كسب سازگاري تقريبا در تمامي گياهان مشابه بوده ولي با توجه به نوع گياه و شرايط منطقه تفاوت هايي وجود دارد. اندام مختلف گياه، درجات و صدمات متفاوتي را بعد از گذراندن تنش سرما نشان خواهند داد كه با رعايت برخي اصول كشاورزي، خسارات احتمالي تا حد زيادي قابل كنترل خواهند بود. تقويت به موقع و جلوگيري از هر گونه تنش به گياه صدمات ناشي از سرما را به حداقل خواهند رساند. مرور كلي مسيرهاي ايجاد صدمات تنش سرما و مكانيسم مقابله گياه مي تواند براي جلوگيري از ايجاد خسارات تا حد ممكن مفيد باشد.