تحليل سياست‌هاي اقتصادسياسي دولت‌هاي بعد از انقلاب اسلامي بر مبناي الگوي حكمراني خوب، مطالعه موردي دولت احمدي نژاد

اين مقاله به بررسي و تحليل سياست هاي اقتصادي دولت احمدي نژاد در قالب حكمراني خوب مي پردارد. بانك جهاني شاخص‌هايي براي حكمراني خوب در نظر گرفته كه بر اساس اين شاخص‌ها دولت احمدي نژاد ارزيابي مي‌گردد. موارد بررسي شده شامل مسكن مهر، هدفمندي يارانه، تورم و نقدينگي، كارآفريني و ايجاد اشتغال است كه داده‌هاي موجود نشان مي‌دهد كه با تعريف حكمراني خوب انطباق ندارد. نتايج حاصل از برسي و تحليل نشان مي دهد: 1 در بخش مسكن و مخصوصاً با تصويب قانون مسكن مهر در سال 1386؛ طي 8 سال ميانگين قيمت مسكن در تهران از مترمربعي 648 هزار تومان به 2 ميليون و 61 هزار تومان افزايش پيدا كرد و در دولت دوم وي، عرضه مسكن با ركورد مواجه شد و توليد مسكن مهر باعث ارزاني و ثابت ماندن قيمت مسكن نشد. 2 ميزان درآمد حاصل از هدفمندي يارانه‌ها نشان دهنده كسري ۳۲ هزار ميليارد توماني درآمد است. كاهش درآمد نيز موجب شد تا دولت به چاپ و انتشار اسكناس روي بياورد كه موجبات افزايش نقدينگي و تورم گرديد. 3 در بخش كارآفريني و ايجاد اشتغال بين سال‌هاي ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۱، معادل تفاوت جمعيت شاغلان در اين سال‌ها است و به عبارتي براي ۹ هزار نفر ايجاد اشتغال شد كه رقم خوبي نيست. 4 در موضوع تورم به دليل عدم توانايي قوه مجريه در حفظ تعادل عرضه و تقاضا در بازار، تورم فزاينده اي شكل گرفت. رابطه عرضه و تقاضا بيش از پيش به هم خورد طي هشت سال دولت احمدي نژاد كمترين نرخ تورم به سال 1384 با نرخ 10.4 درصد مربوط بود و بيشترين نرخ تورم به سال 1391 با 30.5 درصد بوده است.