تبيين عملكرد شهرهاي جديد در افق 1410 ( مطالعه موردي: شهرهاي جديد منطقه كلانشهر تهران)

روند رو به رشد مهاجرت‌ها روستا به شهرها بعد از انقلاب صنعتي باعث شكل‌گيري‌كلانشهرها در فضاي منطقه‌اي شده است كه متعاقب آن زمينه‌ساز چالشهاي زيست‌محيطي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، كالبدي در ابعاد گسترده در شهرها شد، براي فايق آمدن بر مشكلات برنامه‌ها و سياست‌هاي مختلفي عنوان و اجراي شدند، جديدترين سياست در اين زمينه ايجاد شهرهاي جديد به عنوان مستقيم‌ترين سياست جهت كنترل و ساماندهي كلانشهرها عنوان گرديد. تحقيق حاضر با هدف تبيين عملكرد شهرهاي جديد در افق1410 سعي بر تعيين ميزان موفقيت شهرهاي جديد در راستاي ساماندهي كلانشهر تهران بوده است. براي اين منظور 43 شاخص در 6 مولفه مورد استفاده قرار گرفته‌اند كه جهت سنجش رابطه بين شاخص‌ها و استخراج عامل‌هاي كليدي از نرم‌افزار MICMAC و جهت تبيين وضعيت‌هاي ممكن عملكرد شهرهاي جديد از سناريو ويزارد استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داده است كه عملكرد شهرهاي جديد در افق 1410 بيانگر 4 سناريو قوي، 780 سناريو ضعيف و 21 سناريو محتمل بوده است. سناريوهاي با وضعيت نامطلوب از مجموع 210 حالت ممكن با 129 حالت و ضريب 61 درصد با ويژگي‌هاي( كاهش سطح اشتغال ، كاهش كيفيت كالبدي منطقه، افزايش سياست تمركز، افزايش حاشيه نشيني، كاهش تعلق خاطر، شكل گيري روند زنجيره شهري، افزايش مهاجرت به تهران، افزايش اختلاف در توزيع خدمات، افزايش سط آلودگي، خوابگاهي شدن شهرهاي جديد) محتمل‌ترين سناريو بوده‌اند.