بهينه سازي كاركرد واحد كوبش دندانه لاستيكي كمباين جهت برداشت مكانيزه آفتابگردان آجيلي

توان مصرفي و بازده كوبش از متغيرهاي مهم در فرآيند مكانيزه كردن عمليات برداشت بشمار مي آيند كه در اين پژوهش پس از ارائه مدل عصبي براي توان مصرفي و بازده كوبش، نقاط بهينه كاري اين واحد كوبش معرفي شد. متغيرهاي مستقل شامل سرعت سيلندر كوبنده، فاصله كوبش (فاصله كوبنده و ضد كوبنده در جلو) و رطوبت طبق آفتابگردان انتخاب شد. براي انجام آزمون ها از رقم آفتابگردان آذرگل، و از موتور محرك الكتريكي kw 15 براي تامين توان استفاده شد. پس از انجام پيش آزمون ها براي دستيابي به محدوده مناسب، آزمايشات تجربي در 3 تكرار، سرعت سيلندر كوبنده در 3 سطحrpm  280، 380 و 480 ، فاصله كوبنده در 2 سطحcm  8 و 10 و رطوبت طبق آفتابگردان در 2 سطح 20 و 45 درصد بر مبناي ماده تر انجام شد. افزايش سرعت سيلندر كوبنده، افزايش رطوبت طبق و كاهش فاصله بين كوبنده و ضد كوبنده موجب افزايش توان مصرفي شد. اما افزايش بازده كوبش در پي افزايش سرعت سيلندر كوبنده روي داد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثر رطوبت طبق و فضاي كوبش بر بازده كوبش موثر نيست در صورتي كه آثار متقابل درجه دوم آنها بر بازده موثر است. پس از ارائه مدل عصبي نقاط بهينه كاري براي كمينه كردن توان مصرفي و بيشينه كردن بازده كوبش بر اساس اين مدل عصبي ارائه شد كه عبارت بود از درصد10، 600 دور بر دقيقه و 11.5سانتي متر به ترتيب براي رطوبت طبق، سرعت كوبنده و فاصله ي كوبش.