اثربخشي روان‌درماني مثبت‌گرا مبتني بر خيرباوري بر سلامت‌ روان و كيفيت زناشويي زنان نابارور

سابقه و هدف: ناباروري، يكي از مشكلات شايع بشري است كه سلامت جسمي، رواني و اجتماعي افراد را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد. هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي روان‌درماني مثبت‌‌گرا مبتني بر خيرباوري، بر سلامت‌ روان و كيفيت ‌زناشويي زنان نابارور بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را زنان نابارور مراجعه‌كننده به مجموعه درماني طب ثامن مشهد در سال 1398 تشكيل دادند.30 نفر داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15N=) و كنترل (15N=) قرار گرفتند. گروه آزمايش، درمان را در 8 جلسه‌ي 90 دقيقه‌اي دريافت كردند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سلامت ‌روان گلدبرگ (GHQ28) و مقياس كيفيت زناشويي (RDAS)، در سه برهه زماني جمع‌آوري شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار‌ SPSS ويرايش 26 و با بهره‌گيري از تحليل واريانس و اندازه‌گيري مكرّر انجام گرديد. نتايج: يافته‌ها حاكي از اثربخشي معنادار روان‌درماني مثبت‌گرا مبتني بر خيرباوري بر شاخص سلامت روان (0/01 P) و كيفيت زناشويي (0/01 P) گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل بود. همچنين نتايج مربوط به سلامت روان تا مرحله پيگيري يك‌ماهه پايدار بود (0/01 P). نتيجه‌گيري: روان‌درماني مثبت‌گرا مبتني بر خيرباوري، روشي مؤثر در افزايش سلامت ‌روان و بهبود كيفيت ‌زناشويي زنان نابارور است.