اثر هسپريدين بر حافظه، يادگيري و پارامترهاي استرس اكسيداتيو در مدل موش صحرايي داراي نارسايي رحمي - جفتي

سابقه و هدف: نارسايي رحمي جفتي (UPI)، سبب اختلال در تكامل مغز جنين و القاي استرس اكسيداتيو مي‌شود كه در نهايت منجر به بروز محدوديت رشد درون‌رحمي مي‌گردد. با توجه به خاصيت آنتي‌اكسيداني هسپريدين، مطالعه حاضر به ارزيابي تأثير اين تركيب بر اختلالات شناختي و سطح سرمي آنزيم كاتالاز، ظرفيت آنتي‌اكسيداني ‌تام و ميزان مالون‌دي‌آلدهيد متعاقب نارسايي رحمي جفتي در موش صحرايي پرداخته است. مواد و روش‌ها: تعداد 30 سر موش صحرايي باردار نژاد ويستار به‌صورت تصادفي در 5 گروه تقسيم شدند: گروه كنترل، UPI+NS (نارسايي رحمي - جفتي + نرمال‌سالين)، UPI+HES25 (نارسايي رحمي - جفتي + هسپريدينmg/kg 25)، UPI+HES50 (نارسايي رحمي - جفتي + هسپريدين mg/kg50)، UPI+HES100 (نارسايي رحمي - جفتي + هسپريدين mg/kg100). با انسداد شريان‌هاي قدامي رحمي در روز 18 بارداري UPI القا شد. گاواژ هسپريدين يا نرمال‌سالين از روز 12 تا 18 بارداري انجام شد. ارزيابي حافظه كاري، يادگيري اجتنابي و رفتارهاي شبه‌اضطرابي و سپس بررسي سطح سرمي كاتالاز، ظرفيت آنتي‌اكسيداني ‌تام و مالون‌دي‌آلدهيد در نوزادان يك‌ماهه انجام شد. نتايج: كاهش معني‌دار در حافظه‌ كاري و اجتنابي، سطح كاتالاز و ظرفيت ‌آنتي‌اكسيداني ‌تام به‌همراه افزايش سطح اضطراب و مالون‌دي‌آلدهيد در گروه UPI+NS نسبت به گروه كنترل ديده شد (0/05 P). در حالي‌كه در گروه‌هاي تيمارشده با هسپريدين، افزايش معني‌دار حافظه‌كاري و اجتنابي، سطح كاتالاز، ظرفيت ‌آنتي‌اكسيداني‌ تام و كاهش سطوح اضطراب و مالون‌دي‌آلدهيد نسبت به گروه UPI+NS مشاهده شد (0/05 P). نتيجه‌گيري: هسپريدين مي‌تواند با كاهش آسيب استرس اكسيداتيو، سبب بهبود حافظه و اختلالات شناختي در مدل نارسايي رحمي جفتي موش‌هاي صحرايي ‌شود.