تفسير استعلايي هوسرل از فلسفۀ هيوم

در اين مقاله بر اساس شواهد موجود در آثار هوسرل و هيوم استدلال شده است كه تفسير خاص هوسرل از فلسفۀ هيوم به عنوان فلسفه اي استعلايي ريشه در رويكرد خاص هوسرل به جستجوي امر استعلايي در فلسفۀ جديد دارد كه با واقعيات تاريخ فلسفه يا دست كم با آنچه عموم مورخان فلسفه مي گويند، همخواني ندارد. در واقع، هوسرل طبق يك سنت تفسيري كه مختص فيلسوفان مبتكر، و نه شارحان آثار فلسفي و تاريخ نگاران فلسفه، است به آراي هيوم نظر كرده و كوشيده تا ريشه و پيشينۀ برخي از مفاهيم اساسي پديدارشناسي خود را در آراي هيوم بيابد. در اينجا پس از بررسي نسبت پديدارشناسي هوسرل با تجربه گرايي و جايگاه مفهوم «استعلايي» در تجربه گرايي هيوم، مؤلفه هاي تقليل، تقوم و زيست جهان در پديدارشناسي هوسرل به ترتيب به عنوان همتايان شكاكيت، تخيل و عالم خارج در فلسفۀ هيوم مورد بحث قرار گرفته اند. در نهايت اين نتيجه حاصل شده كه هوسرل از اين رهگذر وارد گفتگويي فلسفي با هيوم شده تا ناگفته ها و ناانديشيده هاي او را در چهارچوب پديدارشناسي استعلايي خود بيان كند. اين رويكرد هوسرل هماني است كه بعداً در هرمنوتيك متأخر هايدگر و رويكرد خود هايدگر به آراي فيلسوفان گذشته مشاهده مي شود.