موضوع متافيزيك: نقد رويكرد نوكانتي ناتورپ با استناد به تفسير هاملن

ارسطو در متافيزيك در پي مطالعه دانشي است كه از آن با نام‌هاي حكمت، علم به موجود بما هو موجود، فلسفه اولي، و الهيات ياد كرده است. رابطه عناوين مختلف دانش متافيزيك با يكديگر، اول بار توسط پل ناتورپ به عنوان يك تناقض صورت‌بندي شد كه در ادبيات ارسطوشناسي به تناقض ناتورپ شهرت يافته است؛ موضوع فلسفه اولي نمي‌تواند هم موجود بما هو موجود (موجود به نحو كلي) و هم موجود الهي (برترين موجود) باشد. هدف اين نوشتار، بررسي بنيان‌ نوكانتي تناقض ناتورپ و نيز ارائه تفسير اكتاو هاملن از نظريه وجود ارسطو، به عنوان تفسيري است كه مي‌توان از آن براي سازش بين دو وجه ظاهرا متناقض متافيزيك ارسطو و در نتيجه يافتن پاسخي مناسب به اين تناقض استفاده نمود. در واقع ما در پي آنيم كه بدانيم چه پيش‌فرض‌هايي در پس تفسير ناتورپ از متافيزيك ارسطو نهفته است؛ و بر اين باوريم كه تفسير وجودشناختي هاملن از ارسطو به گونه‌اي است كه مي‌توان از آن در جهت ارائه راهكاري براي عدم مواجهه با تناقضاتي از اين دست استمداد نمود.