بررسي تطبيقي ترجمه‌هاي ندي حسّون و محمد نورالدين عبد المنعم از شعر«سفر به خير» محمدرضا شفيعي كدكني بر اساس رويكرد لفوير (1975)

پژوهش حاضر، با كاربست راهبردهاي هفت گانه آندره لفوير(1975)، مي كوشد ميزان موفقيت «محمد نورالدين عبدالمنعم» مصري و «ندي حسون» سوري در ترجمه شعر «سفر به خير» محمدرضا شفيعي كدكني را مورد واكاوي و بررسي قرار دهد. نتايج پژوهش نشان مي دهد شعر «سفر به خير»، اگرچه كلاسيك نيست و همچون شعر سنتي خود را مُقيد به رعايت وزن و قافيه در همه مقاطع نمي داند، اما در برخي موارد، داراي ضرب آهنگ است؛ از اين رو، لازم است كه در برگردان برخي مقاطع، از راهبُرد وزني و قافيه اي استفاده شود. با وجود اين، عبدالمنعم و حسون، در ترجمه اين شعر صرفاً از راهبرد ترجمه تحت اللفظي استفاده كرده اند. اين امر، باتوجه به اينكه شاعر شعر، خود از سرآمدان حوزه ادبيات تطبيقي عربي فارسي به شمار مي رود، فرآيند كوچ انديشه ها از طريق ترجمه را با مشكل مواجه مي كند.