بررسي توانايي دانشجويان سال آخر دندان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در تشخيص پوسيدگي هاي بين دنداني بر اساس راديوگرافي بايت وينگ ديجيتال در سال تحصيلي ۹۹-۱۳۹۸

مقدمه: پوسيدگي دنداني از شايع ترين بيماري هاي مزمن در جهان است. علاوه بر تست هاي كلينيكي، تكنيك هاي راديوگرافي به ويژه تكنيك بايت وينگ ابزار اصلي تشخيص دقيق پوسيدگي هاي بين دنداني هستند. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، تعداد ۵۰ كليشه راديوگرافي بايت وينگ (۵۷۶ سطح دنداني) با كيفيت استاندارد از يك كلينيك راديولوژي تهيه شد. نمونه ها به طور جداگانه جهت تعيين وجود يا عدم وجود پوسيدگي بين دنداني و عمق آن، توسط سه نفر از اعضاي هيأت علمي به عنوان gold standard و ۳۰ دانشجوي سال آخر دندان پزشكي بررسي شدند. از مشاهده گرها درخواست شد، وجود و عدم وجود و عمق پوسيدگي سطوح بين دنداني را با توجه به معيارهاي تعيين شده در پرسش نامه علامت بزنند. داده ها پس از جمع آوري توسط نرم افزار آماري SPSS نسخه ۲۲ تجزيه و تحليل شدند و ميزان حساسيت، ويژگي، ارزش اخباري مثبت، ارزش اخباري منفي، مثبت كاذب و منفي كاذب محاسبه گرديد. يافته ها: ميزان توافق (كاپا) اعضاي هيأت علمي و دانشجويان در مورد وجود پوسيدگي برابر با 0.007±0.610 بود كه از نظر آماري معني دار بود (0.001 P).  ميزان حساسيت و ويژگي تشخيص پوسيدگي بين دنداني توسط دانشجويان به ترتيب 70.3 ٪ و 89.9 ٪ بود. Interobserver reliability بين تشخيص دانشجويان داراي مقدار ضريب توافقي (كاپا) 0.007 ± 0.857 بود. نتيجه گيري: توانايي دانشجويان سال آخر دانشكده ي دندان پزشكي رفسنجان در تشخيص وجود پوسيدگي و تعيين پوسيدگي هاي عميق (نزديك پالپ) عالي و در تعيين عمق پوسيدگي در سطح مينايي و رسيده به DEJ خوب بود. قابليت اطمينان دانشجويان نيز در تشخيص پوسيدگي عالي بود.