پيش بيني خودكارآمدگي شغلي بر اساس تفكر انتقادي و شخصيت پويا در كاركنان دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي شيراز

مقدمه: هدف از انجام اين پژوهش پيش بيني خودكارآمدي شغلي بر اساس تفكر انتقادي و شخصيت پويا بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. روش‌ها: جامعه آماري شامل كليه كارمندان شيف صبح دانشكده دندانپزشكي شيراز بود كه از آن ميان تعداد ۸۰نفر به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده ها ازمقياس خودكارآمدي شغلي (سارجي، 2015)، تفكر انتقادي (ريتكس، 2003) و شخصيت پويا (بايتمن و كرانت، 1994) استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين شخصيت پويا و تفكر انتقاداي با خودكارآمدي شغلي رابطه معناداري وجود داشت. همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه شخصيت پويا و تفكر انتقادي به صورت معناداري خودكارآمدي شغلي را در كاركنان پيش بيني مي كنند. نتيجه گيري: اين نتايج تلويحات مهمي در زمينه آموزش و ارتقاي بهداشتي رواني كاركنان در بر دارد.