واكاوي رويكرد جرم شناسي فرهنگي به نژاد و جنسيت

جرم شناسي فرهنگي به بررسي راههاي مختلفي مي پردازد كه در آن پويايي فرهنگي با اعمال مجرمانه و كنترل جرم در جامعه كنوني درآميخته است. به ديگر سخن، جرمشناسي فرهنگي بر محوريت معنا و بازنمايي در تفسير جرم بعنوان رويدادي گذرا، تلاش خرده فرهنگها و نيز پديده اي اجتماعي، تاكيد مي كند. رويكرد اين شاخه از جرمشناسي نسبت به جنسيت و نژاد متفاوت از ساير رشته هاي جرمشناسي است و نگاهي انتقادي نسبت به تعريف جرم، جرمشناسي غالب و كلاسيك و نيز تعريف قرباني و... دارد. جرمشناسي فرهنگي موضوعاتي كه توسط جرمشناسي غالب ناديده گرفته مي شود با جزئيات بيشتري بررسي مي كند. خلأ تحقيقاتي در زمينه مطالعات فرهنگي زنان و نيز عدم تمايل و اراده كافي در پرداختن به مسائل مربوط به جنسيت و نژاد در جرمشناسي كلاسيك، جرمشناسي فرهنگي را به يك علم حائز اهميت مترقي تبديل نموده است. مقاله حاضر در پي واكاوي روش و نحوه تأثير اين رويكرد در تحقق يا عدم تحقق آرمانهاي جرمشناسي در رابطه با دو مقوله مهم علوم نوين بشري يعني نژاد و جنسيت به روش تحليلي – توصيفي مي باشد و در اين خصوص به نظر مي رسد جرمشناسي فرهنگي بعنوان علمي كارآمد و مؤثر عمل كرده و بايد بيشتر مورد توجه جامعه حقوقي، جامعه شناسان و سياستگذاران جنايي قرار گيرد.