سنجش و ارزيابي مناطق كلان‌شهر تهران از نظر شاخص هاي شكوفايي شهري

امروزه شهرها به ‌منظور رقابت در عرصه بين المللي سعي در ارتقا زيرساخت‌هاي خود، جهت دستيابي به نوآوري و شكوفايي دارند. از اين‌رو، بررسي جايگاه شهرها از منظر شاخص هاي شكوفايي شهري امر مهمي در بحث شهرسازي پايدار مي باشد. در اين راستا، هدف پژوهش حاضر سنجش و ارزيابي مناطق كلان‌شهر تهران از نظر شاخص هاي شكوفايي شهري است. روش پژوهش، توصيفي تحليلي و هدف گذاري آن كاربردي است. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از مدل هاي كمي آنتروپي شانون، واسپاس (WASPAS)، ضريب پراكندگي (C.V)، آمار خودهمبستگي فضايي موران و از نرم‌افزار Arc GIS استفاده‌شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه الگوي توزيع فضايي شاخص هاي شكوفايي شهري در سطح مناطق 22 گانه شهر تهران به‌صورت خوشه اي است و مناطق 22، 1 و 2 به ترتيب با كسب ميزان امتياز واسپاس 0.4492، 0.1981 و 0.1938 از لحاظ برخورداري از شاخص هاي شكوفايي شهري در بين مناطق 22 گانه در رتبه هاي اول تا سوم قرار دارند. در سوي ديگر منطقه 8 با كسب كمترين ميزان واسپاس 0.0439 در جايگاه آخر قرارگرفته است. از نظر آماري حدود 0.5 درصد از مناطق در وضعيت برخوردار، 0.36 درصد در وضعيت نيمه برخوردار و 0.59 درصد در وضعيت نامطلوب قرار دارند. از نظر جغرافيايي مي توان گفت كه برخورداري مناطق از شاخص هاي شكوفايي شهري از  سمت شمال به جنوب و از شرق به غرب تهران سير نزولي دارند و از  ميزان آن كاسته شده است.