ارائه مدل ارزيابي اثربخشي اجراي خط مشي هاي برنامه پنج ساله توسعه جمهوري اسلامي ايران در سازمان تأمين اجتماعي

هدف از انجام اين پژوهش ارائه مدل ارزيابي اثربخشي اجراي خط مشي هاي برنامه پنج ساله توسعه جمهوري اسلامي ايران در سازمان تامين اجتماعي بوده است. روش: در اين پژوهش به منظور ارزيابي خط مشي‌هاي اجرا شده از روش تركيبي استفاده شده است به اين شكل كه در مراحل مختلف از روش هاي كمي(سيستم استنتاج فازي) و از روش‌هاي كيفي(مصاحبه براي تعيين قواعد فازي) بهره گيري شده است. جامعه آماري اين پژوهش مديران سازمان تامين اجتماعي و اساتيد دانشگاه بوده اند كه با روش‌ نمونه‌گيري هدفمند مورد انتخاب قرار گرفته اند. چارچوب نظري استفاده شده براي ارزيابي اثربخشي خط‌مشي‌هاي اجرا شده در سازمان تامين اجتماعي، از تركيب دو مدل متلند و هيل و هوپ بوده است. نتايج: نتايج پژوهش نشان داده است كه سطح تضاد و ابهام در خط‌مشي‌هاي سازمان تامين اجتماعي نسبتا بالا بوده است و بالاترين ضعف‌ها در خصوص ارزيابي و دقت در تدوين خط‌مشي بوده است. نتايج حاصل از وابستگي بين متغيرها و قواعد اگر آنگاه نشان از آن دارد كه اگر تضاد و ابهام در خط‌مشي زياد باشد، اگر سطح استفاده از ابزارهاي قدرت نفوذ (اعمال زور در اجراي خط‌مشي)، تبادل (استفاده از بده بستان و ديد بازارمحور) و نيز متقاعدسازي (سازوكارهاي فرهنگي) نيز زياد باشد خط‌مشي غير اثربخش مي‌شود. ولي خروجي نهايي مدل متلند نشان از آن داشته است كه با توجه به فازي بودن مدل، خط‌مشي‌ها در ميان دو تابع عضويت زياد و متوسط قرار گرفته‌اند كه در اين حالت مي‌توان به حالت كمي اثربخش نيز دست يافت.