رابطه گرايش به قاچاق كالا و نقش تجانس فرهنگي در تقويت فرهنگ سودآوري و تضعيف فرهنگ كار

اگرچه عواملي اصلي ايجاد پديده قاچاق را بايد در بخش تجاري و بازرگاني جستجو كرد؛ ولي همين عوامل ريشه‌هاي عميق فرهنگي دارد كه شناسايي اين عوامل مي‌تواند به ريشه‌يابي قاچاق و حل‌ بنياني اين پديده كمك شاياني كند. پژوهش حاضر در رابطه با گرايش به قاچاق كالا و فرهنگ سودآوري و تضعيف فرهنگ كار با تجانس فرهنگي (شهرهاي مرزي استان كرمانشاه) به شكل مدل معادلات ساختاري انجام شده است. طرح پژوهش حاضر با توجه به ماهيت موضوع و اهداف موردنظر، از نوع تحقيقات پيمايشي (توصيفي) از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش نيز كليه ساكنين شهرستان‌هاي مرزي كرمانشاه مي‌باشد كه از سال 1397 تا سال 1398 در شهرهاي مرزي درگير با گرايش به قاچاق بوده‌اند. از طريق از فرمول كوكران براي تعيين حجم نمونه براي جامعه‌اي مورد مطالعه تعداد نمونه قابل قبول برابر با 385 نفر شدند. اين تعداد نمونه به شيوه نمونه‌گيري اتفاقي انتخاب شدند. جهت بررسي هدف اصلي پژوهش از مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده گرديد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از دو نرم‌افزار آماري SPSS و نرم‌افزار مدل‌سازي ليزرل استفاده شده است. طبق شاخص‌هاي برازش به دست آمده، مشخص شد كه مدل تدوين شده از برازش مناسبي برخورداراست. تجانس فرهنگي برافزايش گرايش به قاچاق كالا تأثير معني‌داري دارد. بدين معنا كه تجانس فرهنگي توانسته است بين فرهنگ سودآوري و تضعيف فرهنگ كار نقش ميانجي‌گري خود را به‌طور معني‌داري ايفا كند. بيشترين ضريب تأثير مسير مربوط به فرهنگ سودآوري (ضريب مسير=0.68) و تجانس فرهنگي بين دو مرز (ضريب مسير=0.71) مي‌باشد. ميزان شاخص RMSEA در حد استاندارداست .