تحليل پديدارشناسانه ي تجارب زيسته اساتيد و دانشجويان از آموزش مجازي در نظام آموزش عالي ايران

پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و از نوع پديدارشناسي به تحليل تجارب زيسته دانشجويان واساتيد از چالش‌هاي آموزش مجازي در نظام آموزش عالي ايران پرداخته است. مشاركت كنندگان پژوهش شامل 25 نفر از دانشجويان در رشته هاي مختلف كارشناسي و 15 نفر از اعضاي هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد خدابنده با گرايشهاي مختلف تحصيلي بود كه حداقل پنج سال سابقه ي تدريس داشتند و با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از روش مصاحبه ي فردي نيمه ساختاريافته تا رسيدن به حد اشباع نظري استفاده شد. داده هاي بدست آمده با استفاده از روش كدگذاري موضوعي مورد تحليل قرار گرفت و يافته ها در قالب كدهاي باز، محوري و منتخب سازماندهي شد. يافته هاي حاصل از تجارب زيسته دانشجويان و اساتيد در 3 مضمون اصلي (مزاياي استفاده از آموزش مجازي، مشكلات استفاده از آموزش مجازي و در نهايت ارائه پيشنهاداتي براي بهبود و ارتقا اين آموزشها) و 6 مضمون فرعي (اقتصادي، آموزشي، بهداشتي،زماني، فرهنگي و فناوري) شناسايي گرديد.