بررسي نحوه ي رخداد كانسار چنگرزه (جنوب نطنز) در توالي رسوبي ترياس مياني: نمونه اي از ذخاير سرب± نقره تيپ دره ي مي سي سي پي در كمربند فلززايي ملاير-اصفهان

كانسارهاي فلزي با سنگ ميزبان رسوبي به عنوان مهم ترين منابع تأمين كننده ي سرب و روي در ايران هستند كه در محدوده ي سني پروتروزوئيك بالايي تا سنوزوئيك تشكيل شده اند. كانسار سرب± نقره چنگرزه به ميزباني دولستون هاي گسلي ترياس مياني در فاصله 75 كيلومتري شمال خاوري اصفهان و بخش جنوبي كمربند فلززايي ملاير اصفهان، قرار دارد. كانه زايي به دو صورت درون زاد سولفيدي و برون زاد غيرسولفيدي (اكسيدي، كربناتي و سيليكاتي)، وجود دارد. كانه زايي سولفيدي با ساخت و بافت هاي برشي، پركننده حفرات، رگه رگچه اي و جانشيني به طور عمده از گالن و كانه هاي فرعي اسفالريت، پيريت و سري تتراهدريت تنانتيت، تشكيل شده است. براساس نتايج شيمي كاني ها، محتواي  mol% FeS در تركيب اسفالريت ها بين 1.14 تا 3.88 درصد مولار، بدست آمد كه منطبق با وضعيت سولفيداسيون متوسط (LogfS2≈ −13)، است. نسبت Co/Ni در تركيب پيريت نيز بين 0.12 تا 0.25، آشكار شد كه بر مبناي آن داراي خاستگاه رسوبي تا گرمابي هستند. مقادير دما و شوري مـيانبارهاي سـيال حاكي از تـشكيل كانه زايي سولفيدي مرتبط با شورابه هاي حوضه اي غني از FeCl2MgCl2 (تركيبي از آب هاي اقيانوسي قديمي و سيالات به دام افتاده در حفرات سنگ)، هستند كه طي مراحل پاياني كانه زايي با آب هاي جوي رقيق، مخلوط شده اند. با در نظر گرفتن شواهدي نظير جايگاه تكتونيكي، سنگ ميزبان دولستون، دگرساني هاي سيليسي و دولوميتي ، مجموعه كانه هاي فلزي سولفيدي ساده، كنترل كننده هاي ليتولوژي ساختاري، سولفات هاي دريايي به عنوان منشاء اصلي سولفور و فلزات آزاد شده از پي سنگ رسوبي زيرين، مي توان دريافت كه كانسار چنگرزه داراي بيش ترين شباهت با كانسارهاي تيپ دره ي مي سي سي پي است.