رخساره ها و محيط رسوبي سازند مبارك در ناحيه كهنگ، البرز مركزي

رسوبات كربناته آواري سازند مبارك (كربونيفر زيرين) در ناحيه كهنگ به ضخامت 222 متر، از تنـاوب مادستـون هاي ضخيم لايه و آهك هاي نازك لايه در بخش زيرين، سنگ آهك هاي نازك-متوسط لايه در بخش مياني، مادستون هاي ضخيم لايه با ميان لايه هاي سنگ آهك در بخش بالايي و كنگلومراي توده اي ضخيم در انتهاي توالي، تشكيل شده است. بررسي مشخصات سنگ شناسي، فرم هندسي، محتواي فسيلي و اثر فسيل ها در مطالعات صحرايي همراه با مشخصه هاي بافتي و محتواي ميكروفسيلي در بررسي هاي آزمايشگاهي، امكان تفكيك 15 رخساره كربناته و يك رخساره سيليسي آواري را ميسر نموده است. رخساره هاي كربناته در شش كمربند رخساره اي پهنه جزر و مدي، لاگون، پشته هاي ماسه اي و ريف هاي كومه اي متعلق به رمپ دروني، رمپ مياني، شيب رمپ و رمپ عميق قرار مي گيرند. رخساره كنگلومراي توده اي در يك موقعيت بالاي حاشيه ساحلي تا روي ساحل ته نشست يافته است. الگوهاي رخساره اي مشاهده شده از جمله وجود رخساره توربيدايتي مربوط به شكستگي در شيب حوضه (رخساره پكستون كرينوييد دار) و قرارگيري آن در بين رخساره هاي رمپ عميق (مادستون اسپيكول دار) نشانگر نهشته شدن اين توالي كربناته-سيليسي-آواري بر روي يك پلت فرم كربناته از نوع رمپ با انتهاي شيب دار است. تغييرات جانبي رخساره اي و ضخامت توالي هاي سازند مـبارك در حـوضه رسـوبي البرز نشـان دهنده يك روند عميق شوندگي كلي از جنوب-جنوب باختر به شمال-شمال خاور در زمان ته نشيني سازند مبارك در كربونيفر زيرين است.