انسان به مثابه يك امت در قرآن كريم(مطالعه موردي آيات 123 - 120 سوره نحل)

امت، ابرنظام مناسبات انساني در قرآن كريم و فراتمدني بي‌نظير است. با اين حال در آيه 120 سوره نحل، حضرت ابراهيم(ع)به تنهايي امت ناميده شده است. ظرفيت امت در قالب‌هاي «يك فرد» و «نظام انساني»، اين سوال را به ذهن مي‌آورد كه يك انسان چگونه مي‌تواند در قالب يك امت، نقش‌آفريني كند؟ بدين منظور و براي استخراج ويژگي‌هاي امتي حضرت ابراهيم(ع)، تفاسير فريقين درباره آيات 123120 سوره نحل، به روش تطبيقي بررسي شدند. امت در قرآن كريم در دو سطح «نظام امتي» و « فرد امتي» معرفي شده است. از ميان همه ويژگي هاي حضرت ابراهيم(ع)، ملت حنيف ابراهيمي، ويژگي منحصر به فرد حضرت ابراهيم(ع) است كه به نظر مي‌رسداين ويژگي در كنار ويژگي‌هايي نظير «قانتا لله»، « لم يك من المشركين» و «شاكرا لانعمه» ايشان را به مقام امت رسانده است. ملت حنيف ابراهيمي، خاستگاه عقلاني نظام فراتمدني امت است كه مرزهاي زماني، مكاني و نژادي را در هم نورديده و همه انسان‌هاي حقگراي عالم در هر زمان و مكان و با هر دين الهي را دربرمي‌گيرد. از سوي ديگر گستره عظيم وجود ابراهيم(ع)در قالب امت، با ارتباط ميان من‌هاي علوي انسان‌ها، قلب‌هاي انسان‌هاي حق‌گراي عالم را به سوي امت، سوق مي‌دهد.