بررسي تطبيقي فرآيند مشاركت مردمي در برنامه‌ريزي شهري به منظور معرفي چالش‌ها و موانع برنامه‌ريزي نوين در ايران

تجربه و مطالعات صورت گرفته در سطح جهان نشان مي‌دهد جهت كسب موفقيت در فرآيند مديريت و توسعه‌ي شهرهاي امروزي با دارا بودن مشكلات و آسيب‌هاي گوناگون در ابعاد كالبدي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي، لازم است شهروندان مشاركتي واقعي و پايدار در امور شهري داشته باشند. هدف اين نوشتار ارائه‌ي چهارچوبي ادراكي بر فرآيند مشاركت مردمي در برنامه‌ريزي‌هاي شهري با رويكردي تطبيقي بر كشور‌هاي مختلف جهت معرفي مفهوم مشاركت واقعي در راستاي دستيابي به توسعه‌ي پايدار شهري، مي‌باشد. بدين منظور پس از ارائه‌ي مفاهيم و مدل‌هاي مشاركتي و مروري بر نمونه‌هاي موردي مشاركت در سطح جهان به بررسي معضلات و موانع برنامه‌هاي مشاركتي در ايران پرداخته مي‌شود. روش تحقيق به لحاظ هدف از نوع كاربردي و توسعه‌اي و جمع‌آوري اطلاعات به‌صورت كتابخانه‌اي مي‌باشد كه با روش توصيفي و تطبيقي-تحليلي به بررسي وضع موجود پرداخته شد. نتايج گوياي آن است كه برخي از كشور‌هاي توسعه‌يافته‌ي جهان توانسته‌اند با اتخاذ سياست‌ها و راهبرد‌هايي نظير آموزش، شفاف‌سازي، اعتماد به شهروندان و... به موفقيت در اجراي طرح‌هاي مشاركت واقعي و در پي آن توسعه‌ي پايدار شهري دست يابند. اما اين امر در ايران با مشكلات گوناگوني نظير؛ عدم اعتماد دوسويه‌ي شهروندان و مديران شهري به يكديگر، عدم انطباق اولويت‌هاي شهروندان با برنامه‌هاي ارائه‌شده، ناهماهنگي نهادهاي اجرايي با يكديگر، مشكلات اقتصادي، نبود آموزش مؤثر و... مواجه مي‌باشد كه موجب شكست پي‌درپي طرح‌ها و برنامه‌هاي اجرايي و همچنين باقي ماندن مديريتي معطوف و متكي به مركز شده است.