تحليل روش ديالكتيكي در ساختار روايي رمان چشم‌هايش اثر بزرگ علوي برپايۀ رويكرد اسلوب‌شناسي گورويچ

موضوع روايت شناسي، روش شناسي ساختار و شيوه روايت است. روايت متضمّن مفهوم حركت است. ديالكتيك نيز روشي است كه در حوزه هاي جامعه‌شناسي و تاريخ به بحث دربارۀ حركت مي پردازد. روايت شناسي و روش فلسفي ديالكتيك متضمّن مفهوم زمان هستند و با رويكردهاي پژوهشي به موضوع حركت مي پردازند. پژوهش حاضر مي‌كوشد تمركـز خـود را بـر نـوع و شيوه حركت روايت در رمان چشم هايش معطـوف كنـد و با رويكرد اسلوب شناسي گورويچ شيوه روايي رمان را تحليل كند؛ همچنين چگونگي شيوه حركت روايي را با انواع اسلوب هاي ديالكتيك بنماياند. در اين صورت ارزش هنري در بعد روايت شناسي و هنر روايت بزرگ علوي مشخّص مي شود. در روايت چشم‌هايش، حركت با روش هاي متنوّع ديالكتيكي ايجاد شده است. روش اكمال متقابل جبراني و روش هم فراخواني در تداوم يا ديرش روايي رمان تأثيرگذار است. ايجاد هيجان و تعليق روايي نيز در روايت رمان چشم هايش از اسلوب ديالكتيك ابهام، تأثير مي پذيرد. اين نوع گاه وارد اسلوب تقارني و گاه قطبي‌شدن نيز مي شود. در رابطه ديالكتيكي تقابل مناظر، شخصيّت ها رفته‌رفته بُعد قطبي به خود مي گيرند و شخصيّت هاي اصلي همديگر را طرد مي كنند.