تحليل انتقادي انگاره‌هاي كتاب نقد قرآن پيرامون آيات فرهنگ زمانه

قرآن‌كريم كتاب اصلاح و هدايت است كه با طراحي و نقل مؤلفه‌هاي فرهنگي، فرهنگ زمانه را از پيرايه‌هاي جاهلانه اصلاح نموده و به چالش كشيده است. هماهنگي و شباهت‌هاي قرآن با برخي از مؤلفه‌هاي فرهنگ زمانه مستمسك ناقد قرآن گشته و شاهدي شده تا از محيط زدگي قرآن سخن گويد. اين مقاله با بررسي خاستگاه اصلي پندارۀ دكتر سُها، گونه‌هاي فرهنگ زمانه را به بحث مي‌نشيند؛ و به اين نكته مي‌رسد كه قرآن متأثر از فرهنگ زمانه نشده، بلكه طي مراحلي آن را اصلاح نموده؛ قرآن فرهنگ برخاسته از جاهليت را نكوهش و فرهنگ پيراسته از جاهليت را مي‌پذيرد و فرهنگ التقاطي زمانه را در مرحلۀ اول پاك‌سازي و در مرحلۀ دوم تثبيت و توسعه مي‌بخشد. حاصل پژوهش حاضر آن است كه نقل مؤلفه‌هاي فرهنگي فرهنگ زمانه در قرآن به معناي محيط زدگي قرآن نيست بلكه به معناي استخدام هوشمندانۀ صاحب وحي از فرهنگ زمانه جهت اصلاح فرهنگ مي‌باشد.