اثر تمرين مقاومتي با باند كشي بر سطوح ميوستاتين و فوليستاتين در زنان سالمند داراي چاقي استئوساركوپنيك (OSO)

هدف: ميوستاتين و مهار كننده آن فوليستاتين ، عواملي هستند كه مي توانند به طور بالقوه بيولوژي سالمندي از جمله توده عضلاني را تعديل نمايند. هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير 12 هفته تمرين مقاومتي با باند‌ كشي بر سطوح سرمي ميوستاتين، فوليستاتين در زنان سالمند داراي چاقي استئوساركوپنيك‌ (OSO) بود. روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي شده ‌(RCT) يك سوكور، 48 زن سالمند داراي چاقي ساركوپنيك (بر اساس نتايج آزمايش‌DEXA، سن ‌3.68±64.13 (سال)، درصد‌چربي 6.56±45.4 (درصد)، شاخص‌توده بدني 3.71±33.1 (كيلوگرم بر متر مربع)، نمره T چگالي مواد معدني استخوان‌هاي ران و مهره‌هاي 1‌ تا 4‌ كمري 1.42±1.86 به دو گروه كنترل (22‌ نفر) و تمرين (26 نفر) تقيسم شدند. گروه تمرين به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته تمرينات مقاومتي با باند‌هاي كشي را براي همه‌ي گروه‌هاي عضلاني اصلي انجام دادند. 48 ساعت پيش و پس از 12 هفته مداخله خون‌گيري انجام شد. جهت مقايسه‌هاي درون گروهي از آزمون‌‌هاي T وابسته و ويلكاكسون و جهت مقايسه هاي بين گروهي از آزمون آنكوا استفاده شد. يافته‌ها: در مقايسه‌نتايج بين گروهي ميزان فوليستاتين (0.002=P ) در گروه تمرين، وزن (0.001=p) و درصد چربي بدن (0.001=p) افزايش و نسبت فوليستاتين به ميوستاتين(۰۱۸/0= P) كاهش معني داري درگروه كنترل داشت. تفاوت معني داري در شاخص توده بدني (0.054=P)، ميوستاتين (0.095=P)، مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد تمرين مقاومتي با باند‌ كشي استراتژي تمريني مناسبي باشد كه از طريق تعديل سطوح فوليستاتين و ميوستاتين مي تواند باعث بهبود تركيب بدني و توده عضلاني افراد سالمند داراي چاقي استئوساركوپنيك‌ مي شود.