گفتمان وجودگرايي در تفسير قرآن و شرح روايات

از مباحث تفسيرشناسي در روزگار كنوني، شناخت ويژگي تفاسير در اعصار مختلف است كه با عناويني همچون سبك، گرايش، مكتب و يا جريان تفسيري شناخته مي‌شود. تفسيرپژوهان كنوني اذعان به تحول اساسي ايجادشده در سبك تفسير نويسي قرآن و شرح روايات در قرن اخير دارند و از آن با عنوان كلي «تفسير عصري» سخن مي‌گويند؛ اما در توصيف اين عنوان به كلياتي بسنده نموده‌اند. پژوهش حاضر به ارائه گفتمان وجودگرايي به‌عنوان يكي از جريانات قدرتمند تفسير متون ديني در عصر كنوني مي‌پردازد. ازاين‌رو، پس از تعريف گفتمان و فلسفه وجودگرايي به شناخت و تحليل گفتمان حاكم بر تفاسير قرآن و شروح احاديث در عصر كنوني اشاره‌شده است و مي‌توان زايش و بالندگي سبك يا گرايش وجودگرايي را در شرح متون اسلامي مشاهده نمود، شواهد اين امر عبارت‌اند از: تحولات فهم آيات و روايات در عصر كنوني نسبت به گذشته، تحليل موضوعات تفاسير موضوعي نگاشته شده در عصر حاضر، گرايش به سمت تدبرگرايي در فهم متون ديني، تحول در روش‌هاي تبليغ و ترويج آموزه‌هاي قرآن و حديث و درنهايت تحول در موضوعات پرسش و پاسخ‌هاي ديني.