بازتعريف اصطلاح «روش تفسير»

در رايج‌ترين تعريف ارائه شده از اصطلاح «روش تفسير»، معناي منبع تفسير و در ساير تعاريف به مفاهيمي چون مباني، قواعد و گرايش تفسيري اشاره شده است. چنين تعاريفي، به دليل عدم ترادف با روش، عدم ارائه دليل براي بيان اين تعاريف، خلط مفاهيم، محدودسازي مفهوم كلي روش تفسير در مفاهيم جزئي و غفلت از شكل نظامند روش‌ها، نيازمند بازتعريف است. با توجه به تعريف هريك از اين مفاهيم، اصطلاح روش تفسير، به شكلي نظامند، تمام آنهارا در بر مي‌گيرد. يعني هر روش تفسيري از مباني مورد پذيرش مفسر، آغاز مي‌گردد و بر اساس قواعد مصونيت بخش از خطاي مفسر، به بهره‌گيري از منابع معتبر مي‌پردازد تا تفسيري روشمند ارائه دهد. از ابتدا تا انتهاي تفسير ارائه شده از سوي مفسر، تمايل و تخصص مفسر در برداشت وي از آيات با تاكيد بر مبنا يا قاعده‌اي، بيش از ساير مباني يا قواعد ديگر، به چشم مي‌آيد كه گرايش تفسيري وي محسوب مي‌گردد. هريك از اين اجزا در روش تفسير، نقشي را به عهده دارند كه همچون اجزاء يك ساختار، مرتبط و هماهنگ با يكديگر عمل مي‌نمايند.