تخصيص مازاد سيستم سري - موازي با هدف بيشينه در دسترس‌پذيري با در نظر گرفتن نرخ‌هاي خرابي و تعمير غير نمايي

در اين نوشتار، مسأله تخصيص مازاد سيستم سري موازي، براي بيشينه كردن سطح دسترس‌پذيري سيستم با در نظر گرفتن محدوديت بودجه، وزن، حجم و بيشترين و كمترين تعداد عناصر تخصيص يافته به هر زيرسيستم مورد بررسي قرار گرفته است. نوآوري اصلي تحقيق لحاظ كردن نرخ خرابي و تعميرپذيري اجزاء در فرآيند بهينه‌سازي با نرخ‌هاي خرابي و تعمير غير از تابع توزيع نمايي مي‌باشد. پارامترهاي مؤثر بر سيستم مورد مطالعه اين تحقيق به گونه‌اي مي‌باشد كه امكان محاسبه دسترس‌پذيري با استفاده از روابط رياضي غيرممكن خواهد بود. بنابراين اين تحقيق به منظور محاسبه دسترس‌پذيري سيستم از تكنيك شبيه‌سازي استفاده مي‌كند. از آنجايي كه شبيه‌سازي هيچ‌گونه قابليت بهينه‌سازي ندارد سعي مي‌شود تا نتايج حاصل از شبيه‌سازي به شكل يك تابع رياضي، كه بيانگر چگونگي تأثير متغيرهاي تصميم بر دسترس‌پذيري سيستم مي‌باشد، بيان شود. در ادامه با توجه به درجه سختي بالاي تابع رياضي توسعه داده شده، الگوريتم فراابتكاري ژنتيك براي حل آن به كار گرفته مي‌شود. در نهايت كارايي الگوريتم ژنتيك در برابر الگوريتم‌هاي اجتماع ذرات و شبيه‌ساز تبريد سنجيده مي‌شود. به منظور مقايسه منصفانه، پارامترهاي تأثيرگذار بر الگوريتم‌ها با استفاده از روش تاگوچي تنظيم شده و الگوريتم‌ها در بهترين حالت كاركردي خود قرار مي‌گيرند. نتايج محاسباتي توانايي بالاي الگوريتم ژنتيك را در بهينه‌سازي مسأله مورد نظر اثبات مي‌كند.