نقش فرهنگ در پيش‌گيري از شرط‌بندي در ورزش

هدف: هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي نقش فرهنگ در پيش گيري از شرط بندي در ورزش بود. روش‌شناسي: روش انجام تحقيق توصيفي از نوع تحليلي و از لحاظ هدف كاربردي بود كه به روش ميداني اجرا شد. ﺟﺎﻣﻌﺔ آﻣﺎري ﺗﺤﻘﻴﻖ شامل متخصصين مرتبط با حوزه هاي فرهنگ و ورزش، (اساتيد و دانشجويان دكتري در رشته هاي تحصيلي علوم اجتماعي، تربيتي، فرهنگي، جامعه شناسي، روان شناسي، علوم ورزشي و علوم ديني) بودند كه تعداد 217 نفر به‌عنوان نمونه تحقيق به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري تحقيق شامل پرسشنامه محقق ساخته اي بود كه روايي صوري و محتوي آن ضمن بررسي دقيق متون و ادبيات تحقيق، پس از نظرخواهي از اساتيد و متخصصين تاييد شد. همچنين پايايي آن با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ (0.94) محاسبه شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد) و روش هاي آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، تحليل عاملي اكتشافي و تحليل عاملي تاييدي مرتبه دوم) استفاده شد.  يافته‌ها: يافته هاي تحقيق نشان داد مهمترين نقش هاي فرهنگ در پيش گيري از شرط بندي به ترتيب شامل ارزش هاي بنيادين (0.90)، جامعه پذيري و كنترل رفتار (0.89)، هويت بخشي (0.86)، ايجاد تغيير (0.82)، عوامل و شيوه هاي انگيزشي (0.78) و ايجاد ثبات اجتماعي (0.67) بودند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي تحقيق مي توان نتيجه گرفت با داشتن فرهنگ غني و گسترش آن در تمامي سطوح جامعه، مي توان از شرط بندي در ورزش پيش‌گيري نمود.