تحليل ساختاري شكوفايي شهري با رويكرد آينده نگاري (مطالعۀ موردي: كلانشهر اهواز)

شكوفايي شهري مفهومي است در ارتباط با توسعه ي متعادل و هماهنگ در محيط كه با عدالت مطرح مي باشد و به عنوان نوعي ساخت و ساز اجتماعي به فعاليت هاي انساني كالبد مي بخشد. امروزه نگاه متفاوت به آينده باعث شده كه انسان به دنبال يافتن آينده نباشد، بلكه با بهره گيري از ابزارهاي گوناگون آيندۀ مطلوب خود را بسازد. از طرفي چالش هاي زندگي نوين شهري و مشكلات محيطي و اجتماعي موجب روي آوردن به رويكرد آينده پژوهي در برنامه ريزي شهري و بهره گيري از ابزارهاي گوناگون براي ساختن آينده مطلوب شده است. پژوهش حاضر با بهره گيري از تكنيك تحليل اثرات متقاطع كه يكي از روش هاي متداول در آينده نگاري است و با استفاده از نرم افزار ميك مك به تحليل مؤلفه هاي شكوفايي شهري در كلان شهر اهواز پرداخته است. در ادامه با استفاده از روش دلفي 30 مؤلفه در پنج حوزه (بهره وري، زيرساخت ها، كيفيت زندگي، برابري و مشاركت اجتماعي و پايداري محيط زيست) به عنوان شاخص هاي شكوفايي شهري استخراج شد. نتايج حاكي از اين است كه در صفحه پراكندگي پنج دسته (عوامل تأثيرگذار، عوامل دووجهي، عوامل تنظيمي، عوامل تأثيرپذير و عوامل مستقل) قابل شناسايي هستند. در نهايت از ميان 30 عامل ياد شده، پس از بررسي ميزان تأثيرگذاري اين عوامل بر يكديگر و بر وضعيت آينده كلان شهر اهواز با روش هاي مستقيم و غيرمستقيم، 7 عامل كليدي (ميزان سواد، خانوارهاي زاغه نشين، آلودگي هوا، نرخ بيكاري، مراكز فرهنگي، اميد به زندگي در بدو تولد و نرخ فقر) كه بيشترين نقش را در وضعيت آينده شكوفايي شهري اهواز دارند، انتخاب شدند. در ادامه نتايج نشان مي دهد كه هيچكدام از مؤلفه هاي شكوفايي شهري در اهواز از نگاه كارشناسان، به عنوان عامل هدف قابل تعريف نمي باشد و اين مسئله نشان از چندجانبه بودن مسئله شكوفايي كلان شهر اهواز است.