مكانيابي و تحليل پراكنش فضاي سبز با رويكرد عدالت فضايي (نمونه موردي: كلانشهر تبريز)

هدف اصلي پژوهش، ارزيابي پراكنش فضاي سبز و مكانيابي در جهت توسعه آتي با رويكرد عدالت فضايي در كلانشهر تبريز مي‌باشد. روش تحقيق به لحاظ هدف كاربردي بوده و از نظر ماهيت بنيادي-كاربردي مي‌باشد و به لحاظ زماني، مقطعي است. براي گردآوري داده‏ها از سه شيوه كتابخانه‎اي، ميداني و نقشه‏هاي وضع موجود شهر به تفكيك مناطق استفاده شده‌است. تجزيه و تحليل داده‌ها به دو صورت كمي و كيفي صورت پذيرفته است. معيارهاي انتخاب شده در جهت مكانيابي عادلانه فضاي سبز توسط كارشناسان خبره وزن دهي شده و نقشه عوامل در سيستم اطلاعات جغرافيايي خروجي گرفته مي‌شود كه در نهايت مكان‌هاي پيشنهادي با مدل Index Overlay نشان داده مي‌شود. يافته‌هاي اين پژوهش نشانگر اين است كه كمترين مساحت فضاي سبز مربوط به منطقه 9 و بيشترين مساحت مربوط به منطقه 2 مي‌باشد. طبق آمار سرانه فضاي سبز، منطقه 2 با سرانه 4/9 و منطقه 9 با سرانه 1 به ترتيب بيشترين و كمترين سرانه فضاي سبز را در كلانشهر تبريز دارند. اين اختلاف زياد سرانه‌ها در دسترسي ساكنين اين مناطق به فضاهاي سبز را با مشكل رو‌به‌رو مي‌كند و نشانگر رعايت نشدن عدالت فضايي در توزيع فضاي سبز است. شهر تبريز در سال‌هاي نه چندان دور به عنوان يكي از باغ شهرهاي ايران شمرده مي‌شد وليكن امروزه به دليل افزايش جمعيت و به طبع آن كاهش سرانه فضاي سبز و توزيع نامتوازن آن با دسترسي نامناسب به اين فضاها روبه‌رو شده است بطوريكه اين كمبود در مناطق مختلف آن به يك اندازه نمي‌باشد.